Why Do You Hate Me? (To be Published under Majesty Press)

Chapter 1

Chapter 1

Ang Pangalan.

"Damn it, Cha! Will you stop flaunting your... your everything? We get it! You have the boobs and the butt... so will you stop wearing ultra mini dresses?" Umirap ang pinsan ko.

"Sorry, babe. Will you stop being too nosy? Kakalipat ko lang ng condo unit. At ayaw kong halughugin ang bawat box ng damit ko para maghanap ng matinong damit. Balik ka na lang ng Manila..." Umirap ako sa pinsan kong si A.

"Stop it, you two. Nandito tayo para magsaya, hindi para mag away." Sabi ng isa ko pang pinsan.

Of course! Binuksan ko ang sunroof ng sasakyan ni CJ. Tumawa siya nang ginawa ko yun at nilakasan pa ang music sa sasakyan niya.

Ramdam ko agad ang hangin sa mukha ko. Nililipad nito ang buhok ko. Kitang-kita ko ang bawat skyscrappers ng Cebu.

"PARTYYY ON, BABY! WOHOOOOOOO!" Sigaw ko at tinaas ang dalawa kong kamay.

"Mayor Frederico Rama's daughter getting wild. Bukas, laman yan ng Sunstar Daily kaya tumigil ka sa kakasigaw diyan at baka makasuhan kita ng public disturbance!" Nagtataray na naman si A.

Tumawa na lang ang mga pinsan ko sa likod. Uuwi na siyang Manila bukas. Nagagalit ito sakin dahil di ako sasama.

"Oh, A." Sabay upo ko pabalik sa sasakyan. Sinarado ko ang sunroof ni CJ at bumaling ulit sa pinsan ko. "Hindi talaga ako makakasama sa Manila. I hate it there... Walang freedom. Dito lang ako." Ngumisi ako.

Nag park agad si CJ sa tapat ng Penthouse.

"Bakit kaya papasok pa lang tayo sa bar ay parang tipsy ka na, Cha? May iniinom ka ba bago pumasok?" CJ chuckled.

"Uh. Tubig?"

"She's always like that, Cej. Hindi mo ba napapansin? Kahit pumasok sa school parang laging tipsy." Nagtawanan ang mga pinsan ko.

Kahit palagi akong inaasar ng mga ito, mahal na mahal nila ako. Palagi yang nakapila para pagtakpan ako sa mga kabulastugan ko. Yes, I'm not hiding my crazy nature. Marami na akong nagawang kabulastugan dahil sa pagiging uhaw ko sa freedom.

"So tell me again, couz. Bakit ka nga ba lumipat?" Tanong ni CJ nang papasok na kami sa Penthouse.

I don't really want to talk about this. Lalo na pag papasok kami ng bar. I just want to have fun. Hindi naman sa naiiyak at nawawasak ang puso ko tuwing naaalala ko kung bakit. Hindi... NO FREAKING WAY! I could laugh my ass off if that's the reason.

"Some obsessed guy, Cej. Neighbor ko sa condo-"

"See, Cej? She's really hiding it! What 'some obsessed-guy', Cha? He's your ex boyfriend!" Sabat ng isa kong pinsan.

"Oh please..." Umirap ako at humiwalay na sa kanila.

Kaya kong mawala at malunod sa crowd na ito. Late na kaming pumasok kaya marami ng tao. The party's at its peak. Kaya gustong-gusto ko. Yun nga lang, natatakot akong baka nandito yung obsessed school mate ko noon or worst yung ex neighbor ko sa dating apartment. Nakakainis yung mga iyon, huh? Ang problema sa kanila, sa simula laging cool at no nonsense, pagkalaunan ay nagiging posessive and jealous. Yun pa naman ang ayaw ko sa lahat. Nasasakal ako kaya iniiwan ko. Naiinis ako lalo na pag nagmamakaawa na sila. Yung tipong mamamatay na sila pag wala ako.

Excuse me, I can live without you so you better do the same. Masyadong high maintainance. Daig pa ang mga babae. Hindi naman sa masyado akong harsh, nadidiscourage lang talaga ako sa mga possessive. I have my own life. Kung gusto mong tumatag ang relasyon natin, you should let me have my own space, diba? Hindi yung iikot ang mundo mo sakin dahil 'mahal' mo ako. What kind of love is that? Ni hindi nga ako matali ng mga magulang ko, ibang tao pa kaya?