Addicted to you(GW16HS)

~02~

Η πόρτα κλείνει και το βλεμμα μου πεφτει στο ρολόι στον τοίχο.Ειναι πολυ νωρις ακομα για να κάτσω σπιτι,πηγαίνω στο δωματιο μου και αλλάζω σε κατι αθλητικό περνω κλειδιά και κινητό και βγαίνω να κανω μια βολτα εδω τριγύρω.Ο ήλιος δύει σιγα σιγα και ο ουρανός εχει παρει ενα μωβ χρωμα.

Ολα ειναι τοσο όμορφα που βλέποντας τα σε κυριαρχεί μια γαλήνη.Ενα ηλικιωμένο ζευγάρι κάθεται σε ενα παγκάκι και κοιτάζουν και εκείνοι το σούρουπο.

Το κινητό μου ξεκιναει να χτυπάει και η φωτογραφια της Λυδιας ξεπροβάλλει,Στριφογυριζω τα ματια μου και το βάζω στο αθόρυβο το μονο που θα ήθελα αυτη η στιγμη ειναι να μάθω με ποιον περασε την νυχτα της εχθες..ή τι χρωμα έβαψε αυτη την εβδομαδα τα μαλλια της.Ξεκιναω να ανεβαίνω μια πλαγιά που απο εκει πανω μπορω να δω ολη την πολη,μολις φτάνω κάθομαι στο απαλό γρασίδι και αναβω ενα τσιγάρο.

Το αγαπω αυτο το μερος,ερχομαι παντα για να ξεχνιέμαι και να ηρεμώ.Δεν εχει και πολλα εχει μονο ενα πεύκο και λάμπες που εχουν ολοι οι δρόμοι εδω στο Λονδίνο απλα ειναι λιγο πιο ψηλά και εχει πολυ ωραια θέα,αρκούν για να σε κανουν να νιώσεις πιο ελεύθερη και χαλαρή.Η μικρή σπίθα ανάβει στην ακρη και οταν εισπνεω τον καπνό ολοι μου οι μύες χαλαρώνουν.

Το "ιδιωτικό μου" μερος παραβιάζεται απο ενα αγορι που με πλησιάζει και κάθεται διπλα μου.Η πρωτη μου σκέψη ηταν να τον κανω παρατήρηση που ηρθε και κάθησε εδω  και να φυγω αλλα εχω μείνει να τον κοιτάω,ισως και λιγο πιο αδιάκριτα απο οτι θελω.Το αγορι γελάει με την συμπεριφορά μου και ανοιγοκλείνω στιγμιαία τα βλέφαρα μου προσπαθώντας να κανω τον ηλιθιο εαυτό μου να ξεκολλήσει απο εκείνον.

"Γεια"γελάει και εμφανίζονται δυο λακακια,γαμωτο ειναι πολυ όμορφος παραδέχομαι εχει πράσινα ματια και ομοιόμορφα χαρακτηρίστηκα έντονες γωνιές και κάστανα μαλλια.

"Γεια"καταφέρνω να ξεστομισω και αλλάζω το βλεμμα μου κοιτώντας ολο ευθεία.

"Περιμένεις κάποιον;;Μηπως ενοχλω;"ρωτάει διστακτικά και ορκίζομαι εχει την πιο βρετανική προφορά που εχω ακούσει να Μίλαν στα 19 χρονια που μένω στο Λονδίνο.

"Εμμ οχι,οχι"τραυλιζω και χαμογελάει την ιδια στιγμη που ξαπλώνει  το ψηλό του σωμα στο γρασίδι.Φοραει και αυτος μια μαυρη Nike φούτερ και μια μαυρη φόρμα.Δεν τον εχω ξαναδεί ποτε μου εδω κοντά,απο που  ηρθε;

"Ωραια,εμμ ειμαι ο Χαρρυ"δίνει το μακρύ του χέρι για χειραψία.

"Regina"χαμογελάω ντροπαλά και απλώνω και το δικο μου χέρι.