Addicted to you(GW16HS)

~05~

-Regina pov-

Το λεωφορείο σταματάει και μπαίνω μεσα.Η μονη άδεια θέση ειναι διπλα σε μια κυρία που μιλαει στον εαυτό της.Οταν την πλησιάζω μοιαζει να τρομοκρατείται και μαζεύεται οσο περισσοτερο μπορει,δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία και κάθομαι.

Ολοι εδω μεσα ειναι τοσο σοβαροί,σε σημείο να σε νευριάζουν σε κοιτάνε με ενα βλεμμα λες και τους σκοτωσες το παιδι.Φυσικα και ολοι ειναι πνιγμένοι στα δικα τους προβλήματα στις δικες τους σκέψεις στα δικα τους ονειρα αλλα το να ειναι ολοι τους τοσο σοβαροί ή να το παίζουν "σοβαροί" καταντάει αστείο και κουραστικό,πλέον ολοι συμπεριφέρονται με τυπικούς  κανόνες συμπεριφοράς και κανενας δεν ειναι αληθινός,ντύνονται ιδια για να μην κρίνει ο κοσμος το διαφορετικό,λένε ψεματα γιατι φοβούνται την αληθεια και ολοι καταντάνε ετσι,σοβαροί και  κακιασμένο.Καταπατώντας
οι ίδιοι τα ιδια τους τα ονειρα και την ιδια τους την ελευθερία.

Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τον Χαρρυ,ειναι τοσο..τοσο διαφορετικός,καλοπροαίρετος,αστείος,ψαγμένος.Ειναι ξεχωριστός,διαφέρει απο ολους,το στυλ του οι τρόποι του..Ολα.

Το μυαλο μου με παει στην δήθεν "ψυχανάλυση "μου και γελάω μονη μου.Ισως τελικα να μην διαφέρω και τοσο με την κυρία διπλα μου.Ενα περίεργο συναίσθημα με κατακλύζει οταν τον σκέφτομαι ειναι σαν να μου λειπει.Αν και δεν βρίσκω τον λογο απο την στιγμη που τον γνωρίζω μονο δυο μερες,αλλα ισως να μην μου λειπει αυτος αλλα το πως με κανει να νιώθω και να περνάω μαζι του.Εχθες συζητούσαμε ως αργά,οσπου με πηρε ο μπαμπας και μου ειπε να παω σπιτι.Με αφησε εξω απο την πόρτα οπως συνήθως δηλαδή οπως χθες.

Η σταση του λεοφορειου με εβγαλε απο τις σκέψεις μου.Οταν κατέβηκα ο Τζειμς ηταν ηδη εδω.Μολις παω να τελειώσω την 5μηνη σχέση μου και νιώθω ωραια..Παει κατι στραβά μαζι μου;

"Εισαι ομορφη σημερα"με κολακεύει και πλησιάζει να με φιλήσει.Αντανακλαστικα τραβιέμαι και ξεφυσαει καθαρά εκνευρισμένος.

"Τι στο διάολο εχεις παθει;Σου γυάλισε ο Χαρρυ;"γρυλίζει και ανακαθομαι στην θεση μου.

"Μπορουμε να συζητησουμε κάπου και οχι μες την μεςη του δρόμου σε παρακαλω"ζητάω ευγενικά και ξεκιναει να περπατάει ως το καφε λίγα μέτρα πιο εκει.Οτι δεν ενιωθα τοση ωρα αρχιζει να με κυριεύει τωρα,τι παω να κανω;Το θελω οντως αυτο;Φταίει ο Χαρρυ για αυτην την αποφαση;Θα το μετανιώσω;