Sanırım burayı seveceğim..

230 14 8
                                    

-2. Bölüm -

Uçaktan indik ve valizlerimizi alıp hava alanından çıktık. Babam hemen bir araba kiraladı ama ben biraz gezmek istiyordum. Sokakları tanımalıydım. Anneme evin yolunu tarif etmesini istedim. Tek başıma yürüyerek gidecektim. Fazla uzak değildi zaten.

Tanrım burada ki erkekler gerçekten çok yakışıklılar. İyi ki buraya gelmişiz. Burayı sevmeye başladım. Eve gitmeden önce bir cafe de oturup etrafı tanımaya karar verdim. Ben otururken bir grup erkek geldi ve hepsi de sanki bir aşk tanrısı gibilerdi. Off çok taşlardı. Kendi  kendime '' Hey Alexis kendi gel ve sürtüklük yapmayı kes.'' Ben bunları düşünürken içlerinden bir tanesi yanıma geldi ama amacı benimle sevgili filan olmak değildi. Bu hareketlerinden belliydi.

X: Selam. Sanırım burada yenisin.

Alexis: Evet buraya yeni taşındık.

Ve buna benzer konuşmalarla birbirimizi tanıdık. Ardından masaya bir miktar para koydu. Bunu anlamını anlamamıştım. Ben ona salak salak bakarken bana açıkladı ve işte o zaman sert bir yumruğu hak etti ve aldı da.

X: Bu kadar para yeter mi? Benimle yatman için bunun yeterli olacağını düşündüm. Daha fazlasını isteme.

Alexis: Tanrımm!  Sen beni ne sandın seni embesil pislik yaratık. Ve bunları dedikten sonra burnunun ortasına sert bir yumruk geçirdim. Ardından ona el hareketi çekerek (orta parmak) hemen oradan uzaklaştım. Arkamdan bir ton laf saydı ama hiç birisini duymadım. Çünkü hepsi bana uğultu gibi gelmişti. Bunun nedeni ise caddenin karşı tarafın en sevdiğim grubun (1D) cafe den çıktığını gördüm. Acaba yanlarına gitsem mi? Eğer öyle yaparsam bir anda beni terslerlerse ev ezik durumuna düşersem işte bu kötü olurdu. En iyisi  umrumda değilmiş gibi yürümek. Fakat annem haklıydı. Sanırım 6. hissi kuvvetli. Ben onlara bakarak yürürken içlerinde biriyle kıvırcık saçları ve tapılası yeşil gözlü olan grup üyesi Harry ile göz göze gelmiştim. O bakışla eridim. Uzu bir süre boyunca baktı ve sonra ondan imza isteyen hayranlarına yöneldi. Direcitonerlığımı herkesten saklıyorum. Sadece ailem biliyor. Bunun nedeni ise directionerların çoğu ortamdan dışlanması. Biz bir zamanlar Türkiye' de yaşarken dışlanma olayları başıma çok geldi. Bu beni çok kırmıştı. İşte bu yüzden yeni gittiğim ülkelerde hep bunu gizledim ve öyle yapmaya devam edeceğim. Sadece directioner olduğum için tonlarca hakareti hak etmiyorum. Hak etmediğim şeyleri duymak bana ağır geliyor. Sırf bu yüzden saklıyorum. Beni dışlayanların canı cehenneme.

Her neyse ki eve geldim. Tabi bu olayların hiç birisini anneme anlatmadım. Anlatmakta istemiyordum zaten. Odama girip eşyalarımı yerleştirdim. Ardından kapımın altından bir kağıt atıldığını gördüm.

YENİ BİR BAŞLANGIÇ YAPIYORUZ. ARTIK DİRECTİONER KİMLİĞİNİ SAKLAMAKTAN VAZGEÇ. ESKİ ABLAMI ÖZLEDİM. BÖYLE ÜZGÜN OLMAMALISIN. SENİ SEVİYORUM...      - JACOP-

Kardeşimin bunu yazdığına inanamıyorum. Sanırım yalnızlık çekiyor ve ona vakit ayırmalıyım. Bu beni hüzünlendirmişti. :( Kedili pembe pijamalarımı giyip yatağıma uzandım ve her şeyi düşündüm. Evet burayı gerçekten sevmeye başlamıştım ama direcitoner kimliğimi açığa çıkarmak konusunda kararsızdım. Aslında bunu yapamazdım. Tekrar dışlanmaktan korkuyorum. Bu düşünceleri düşünürken içimde ki yeni okulda  yeni kız olma endişesiyle uykuya daldım.

Uyanmıştım. Aşırı heyecanlıydım. Okul için üstümü değiştirmeliyim. LANET OLSUN!!!!  Bu da ne ???

Fuck it!!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin