- 1. Bölüm -
Lanet olası alarm yine çalıyordu. Bu alarmın sesiyle bu gün İngiltereye gideceğimiz aklıma geldi ve içimde belirsiz bir endişe vardı. Kafamdan bu kötü düşünceleri silip aşağıya inip kahvaltı yapmaya karar verdim.
Mom: Alexis! umarım eşyalarını toparlamışsındır. 1 saat sonra uçak kalkmak üzere. Hevesli olduğunu biliyorum.
Alexis:(ciddi bir tavırla) emin ol ki o lanet olası yere gitmek istemediğimi hepiniz çok iyi biliyorsunuz. Sizden nefret ediyorum. Bir kez olsun beni anlamayı denemediniz bile.
Mom: Yeter artık! yıllardan beri baban ve ben senin bu mızmızlanmanı dinledik. Biraz kendine gelmelisin ve toparlanmalısın. Artık bu hayata alışsan iyi edersin.
Alexis: Evet. Sanırım artık bu lanet olası hayata alışsam iyi olur.
Artık uçağa binmek için dakikalar kalmıştı. Son vakte kadar bir mucize olmasını bekledim. Tabii olmadı. Artık gerçekten kendimi buna alıştırmalıydım. Kapılar açıldı ve kontrollerden geçerek uçağa doğru ilerledik. Yolculuk boyunca yeni okulumu ve yeni arkadaşları düşündüm. Aslında İngiltereye gitme fikri cazip gelmeye başladı. Londra... Hayalimdeki şehir. Evet içimde 1D üyelerini görme gibi bir umut vardı ama pek sanmıyorum. Koskoca ülkede onlarla karşılamazdım. Yine tüm bu hayalleri kurduktan sonra kafamdan her şeyi silip attım. Çünkü bu hayallerin hiç birisinin gerçekleşmeyeceğinden emindim. Sanırım annem yüzümdeki ifadeden duygularımı anlamış olmalı.
Mom: Tatlım. Endişelenme. Her şey iyi olacak. Belki de hani o çok aşık olduğun grubu görürsün. Bu seni mutlu eder.
Alexis: Ya ya evet.
Mom: Hiç belli olmaz Alexis. Hayatın sana neler göstereceğini bilemezsin.
Bir anlığına annemin bu söyledikleri bana umut verdi. Tanrımm. Ne saçmalıyorum ben. Hayallerim hiç bir zaman gerçekleşmeyecektim. Hayatın kuralı buydu zaten ve ben oyunu kuralına göre oynamaktan sıkıldım. Belki de annem haklıdır.
Bu düşüncelerle yolcuğun son birkaç dakikası da bitmiş oldu ve sonunda şu lanet uçak iniş yaptı.
Zaman gelmişti. Artık yeni bir ülkeyle yeni bir başlangıç yapma zamanım gelmişti.
