Gülmüştük geleceğin önümüze sereceği duvarlara inatla..
Çünkü nefesin nefesime dokunmuştu bir kere.
Artık olacak hiçbir şey yıldıramazdı beni. Çünkü benim kavgam hayat, davam sevdaydı..
Buluşmalarımız sıklaşmış, konuşmalarımız kesilmeksizin sürüyordu. Hülya'nın adı geçmiyordu artık.Günüm, gecem kokuna karışmış, üzerime sinmişti.
Her Kutsal Cumartesi, Kutsal Lise'de buluşuyorduk. Hafta içleri de görüşmelerimize engel değildi elbette. Bazen okulu kırıp geliyordum yanına, bazense okul çıkışları.Okul çıkışları en zoruydu benim için. Eve geç gitmek için bahaneler buluyordum bizimkilere, kurs, spor, tiyatro..
Sevgim arttıkça yalanlarım çoğalıyordu. Ama mecburdum. Çünkü tek gerçeğimi; seni, görebilmek için bunu yapmak zorundaydım.
Yanına geliyordum, sabahtan akşama kadar seninleydim,soğukta üşümeden , sokakta titreyerek, bazen yağmurların altında ıslanarak.. Vaktimin son lahzasına dek terketmiyordum seni. Ama bilirsin işte şu ''Ay ve Güneş'' hikayesi..
Doluyordu zamanım, gitme çanları çalıyordu benim için.
İşte sen tam da o zamanda, her şeyi daha da zorlaştırmayı başarıyordun.
Nedenini hala anlayamıyorum, hep gitmeye kalktığımda biraz daha kalmam için ısrar ederdi, kabaca. Güzel cümleler kurmazdı kalmam için. Sadece emrederdi. Dakika verirdi, bazen saat. O saat dolduğunda da göndermezdi bazen.. Büyüsüne öyle kapılmıştım ki, karşı çıkamazdım hiç.
Ama yine de güzeldi her şey, yanında olmak yeterdi. Eve gelince söylenenlere kulak asmaz sadece seni düşünür dururdum.
Sonra bir gece...
******************************************************************
Bu kısa yazı aslında bir bölüm değil, sizin tahminlerinize açık bırakmak istediğim, yorumlarda konuşabileceğimiz bir sayfa ayırmak istedim.
-Sizce bir sonraki bölümde bizi ne bekliyor?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUTSAL LİSE
General Fiction3-4 yıl önce Lise yıllarımda kişi isimlerini değiştirerek yazmaya başladığım yazılarımı, sakladığım çekmeceden çıkarma zamanı geldi. Benimle birlikte o yıllara dönmeye ne dersiniz?
