Son bir haftam çok kötü geçti. Annemin ölümünü birturlu atlatamadım. Böyle birseyi kim yaparki.
Ama yemin ederim bunu kim yaptıysa onu kendi ellerimle öldürürüm.
Söz veriyorum anne. Sana bunu yapanı bulacağım.
******************************
Arthur
Larissa son zamanlarda çok üzgün. Annesinin ölümünü hala atlatamadı.
Bunu ona nasıl yaptım bilmiyorum. Neden bukadar üzüldüğümüde bilmiyorum açıkçası. Acaba ona aşık oluyor olabilirmiyim.
Bu düşünceyi hemen kafamdan sildim. O senin düşmanının kızı diye hatırlattım kendime.
Onu kullanıp ailemin intikamını alacağım. Ama ya ona bağlandıysam. O zaman ne olucak. İşte bunu bilmiyorum.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Larissa
Annem mutfakta kanlar içinde yatıyordu. Yine o sahneyi görmek canımı acıtmıştı. Göz yaşlarım istemsizce akmaya başladı.
Sonra birden annem kayboldu. Onun olduğu yerde başka biri vardı. O kişi her kimse yüzü gözükmüyor ama kanlı ağzı belli oluyordu.
Onun annnemi öldüren kişi olduğundan emindim. Ah bide yüzü gözükse.
Birden sert birşeye çarptım ve uykumdan uyandım. Suratım yerle resmen bütünleşti. Uykumdayken yataktan düşmüş olmalıyım.
Keşke biraz daha uyusam ve o rüyayı tekrar görüp annemin katilinin kim olduğu öğrenebilsem.
Bu konuyu daha fazla düşünmemeye karar verdim ve ayaklarımı sürüyerek banyoya gitti. Aynaya bakınca gördüğüm canavarla beraber çığlık attım. Benimle beraber canavarda çığlık attı.
Çığlık atmayı bırakıp sustum. O da sustu. Resmen beni taklit ediyordu. Aynadaki canavarın kendim olduğunu anlamam zaman aldı.
Gerçekten annem öldükten sonra kendimi okadar dağıtmıştımki banyo bile yapmamıştım. Dışarı çıkmamış. Hatta okula bile gitmemiştim. Beatrice beni neşelendirmek için herşeyi yapmıştı ama o da işe yaramadı.
En sonunda beni kendi halime bıraktı. Daha fazla bu şekilde durmamak için direk duşa girdim. Sıcak su beni kendime getirdi.
Annemin beni izlediğini hissediyorum. Beni böyle görüp üzülmesini istemiyorum.
Bu yüzden kendime çeki düzen verip dışarı çıktım ve arabama binip okula gittim.
Arkadaşlar ım beni gördüklerinde ilk önce şaşırdılar ama hemen toparlandılar. Mutlu oldukları her hallerinden belliydi.
Benim okula yeniden gelmemin şerefine okuldan kaçtık ve sinemaya gittik.
Tabiki izleyeceğimiz filmi ben seçtim. Deadpool. Ahaha böyle filmleri çok severim. Hele adamın tek kurşunla üç kişinin kafasını patlatması süperdi.
Film bittikten sonra yurda döndük. Bu arada oda arkadaşımda gizemli bir şekilde öldü. Nekadar şanslıyım değilmi.
Yani odada artık tek başıma kalıyorum. Ellie ise yurt dışına gitti bende yeniden yurda döndüm.
Çok yoruldum. Bu yüzden kebdimi direk yatağa attım. Gözlerim kendiliğinden kapanıverdi.
Birşeyin kırılma sesine uyandım. Odamda gölgelerin içinde birisi duruyordu. Nedensiz bir biçimde hareket edemiyordum. Şoktanmı yoksa korkudanmı.
Hayır hayır ben kimseden korkmam. Yani normalde. Ama bu gölgelerin içindeki yabancı dan korktuğumu itiraf etmeliyim.
- Kimsin sen ?
- Benim kim olduğum önemli değil. Asıl senin kim olduğun önemli.
- Benim kim olduğummu önemli. Ama neden.
-Çünkü sen düşmanımın kızısın.
- Anbemi sen mi öldürdün .
- Ah evet. Kanının tadı hala damağında.
Sanki çok lezzetli birşey yiyiyormuş gibi dudaklarını yaladı.
-Seni öldüreceğim adi herif.
Sonunda yataktan kalkmayı başardığımda o çoktan gitmişti.
Seni bulacağım. Seni bulacağım. Ama öldürmeyecek sonsuza kadar işkence edeceğim . Dedim.
Gölgelerdeki adam. Seni bulacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*ACEMİ CADI*
Teen Fiction-Hayır. Sadece yemeklerin tadı iğrenç geliyor dedim dürüst davranarak. Düşünüyormuş gibi yaptı ve bana beklememi söyleyip gitti. Birkaç dakika sonra harika bir koku almaya başladım. Sıcak , güzel ve baştan çıkarıcı bir koluydu. Tıpkı erimiş çikolata...
