SEBEPSİZCE SEVMEK

1.BÖLÜM

Ablamın çalıştığı hastane eve yakındı.Her sabah okula gitmeden önce ablamın yanına uğrardım.Ablam genel cerrah ve evden kahvaltı yapmadan çıktığım için bana zorla yemek yediriyor ,yedirme değil resmen ağzıma tıkıyordu.
İstisnasız bugün de o günlerden biriydi.Hastane'nin bahçesine yaklaştığımda ambulans gelmişti sedyedeki adam kanlar içindeydi yanında da o adamı sakinleştirmeye çalışan bir çocuk vardı.Ne olduğunu çok merak etmiştim ablama sormak için yanına gittiğimde aceleyle ''Çabuk benim odama çık çabuk! ''dedi.İyice telaşlanmıştım.Ne olduğunu soramadım bile ...

Ablamın odasına geldiğimde koltuğuna oturup sabırsızlıkla bekledim.Parmaklarımı ve ayaklarımı tıklatarak bekledim...bekledim...bekledim...Sonunda dayanamadım ve fırlayıp acili gözlemledim.Gizliden gidip hemşireden bilgi almaya çalıştım.Bu ne ya sanki suçlu benmişim gibi ama hep ablamın korkusundan oluyor bunlar...
Sonra birden baktım ki eli belinde silahlı adamlar acile doluştu.Gerçekten çok korkunçlardı ablama silah tuttular gözlerime inanamadım.Hangi akla hizmet mani olmaya çalışırım ki birden biri birden sol koluyla beni tutup ağzımı kapatarak kenara çekti.
Kim olduğunu anlamak için döndüm ama o adamın yanında gördüğüm çocuk ağzıyla sessiz ol işareti yaparak beni susturdu.Ahhh bu nasıl bir gün böyle...ablam şu anda tehlike sadece o adanlar de onları tanıyor olmalı ki bu yüzden odasına gitmemi istedi.

O çocuk beni kimse görmeden boş bir odaya götürdü
-Sen kimsin ne oluyor?
-Sessiz ol anlayacağım...
-Ayrıca sen kimsin o adamın yannda da görmüştüm seni ya ablama silah doğrultuyorlar ve sen bana sakin olmamı söylüyorsun!
-Yaralı olan benim amcam ve ve mafya adamı..
-Ben kimin yanındayım böyle ya daha da risk altındayım bırak beni...
-Lütfen sadece beni dinle...-Haahhhh...!
O çocuk neler olduğuna bakmaya gitti ,döndüğünde herşeyin yoluna girdiğini söyledi.Ben ablamın yanına nasıl nasıl gittiğimi bile anlamadım.
-Abla neler oluyor yaa anlat bana o adamlar neden sana silah doğrulttu.
-Yoona ,yoona sakin ol bak ben iyiyim sadece o adamlar patronlarına müdahale ettiğim zaman...
-Tamam abla sus anladım hep böyle tehdit altında mısın sen?
En sonunda ablam beni ikna etti ve okula gitmem için çok zorladı.Akıl alır şey değil nasıl gidebilirim ki?Bu halde...

Kendimi zorlayarak anca geldim okula bu halimi görenler yanıma koştular.Neler olduğunu anlatacak değildim heralde...Direk sınıfa gittim kafamı sıraya koydum yine de bişey olmamış gibi devam etmeye çalıştım ve arkadaşlarla sohbet etmeye çalıştım hiç olmazsa kafam dağılırdı.Biraz moralim yerine gelir gibi oldu .Sohbet ederken hoca sınıfa girdi yanında biri vardı derken o çocuğu gördüm .Allahım bugün yaşananlardan sonra nasıl oldu da gelebildi.İşin garibi de karşılaşmak istemeyeceğim biri benimle aynı okulda okuyor.
Gömleğinin kollarında hafif kan lekeleri vardı.Kollarını kıvırmakla durumu geçiştiremezdi en azından beni geçiştiremezdi. Beni gördüğü zaman gözlerini fal taşı gibi açmış bana bakıyordu.Hoca seslenince kendine geldi.
Kekeleyerek kendini tanıttı ve bir yere oturdu. Ben se sadece önüme bakıyordum .
Bugün yaşadıklarım benimle ilgili olmasa da oldukça korktum ve ablam için çok endişeleniyorum o çocuk ise yani suho umarım onunla hiç tanışmam onu tanıdığım için bile tehlike altında olabilirim.Yani zaten tanıyorum ama onu tanımıyormuş gibi yapmaya kararlıydım ...