Its February 14, 1989
Pero wala pa din akong lakas ng loob sabihin sa kanya.
Hindi tulad ni Nathan handa na syang magtapat kay Hannah.
Gusto ko sana syang pigilan dahil alam kong may plano si Miguel.
Pero, hindi ko kaya dahil hindi naman nya ako kilala at mas lalong wala akong lakas ng loob.
Narinig ko ang mga hiyawan mula sa quadrangle.
Pero ako pinagmamasdan ko lang si Nathan habang dala dala nya yung bulaklak, tsokolate, at ginawa nyang sulat.
Nabibingi ako sa ingay ng mga naghihiyawan.
Parang nakikita ko lang si Nathan habang pinapanuod sila Hannah at Miguel.
Thats why I loved him with all the pieces.
Because he was like me. Another fool like me.
Napuyuko na lang ako dahil di ko kayang makita syang nasasaktan.
Bumuntong hininga ako bago ko ipagpatuloy yung paglalakad ko pero..
"Ms sorry" wala sa sariling sabi sakin ni Nathan.
Napatulala ako dahil di ko inaasahan na mababangga nya ako.
Pero agad din syang umalis.
Napakagat ako ng labi at yumuko.
Nakita ko ang isang sulat sa paanan ko.
"Hannah Cortez..." Pinulot ko ito at binasa ng tuluyan.
Pero. Hindi ko binasa dahil alam kong di para sa akin yun.
Wala akong karapatan sa sulat na yun.
Akmang hahabulin ko si Nathan..
Pero wala na sya.
Buntong hininga na lang ang nagawa ko.
Hays
-
