Μεινε...

Part 5

Πάνος POV

"Πανο;που είσαι αγάπη μου " μου φωνάζει αλλά δεν την ακούω και πολύ καλά.

Προχωρώ χωρίς να ξέρω που πηγαίνω. Τοίχοι φυτρώνουν απο το πουθενά. Δεν ακούω πλεον την φωνή της και αρχίζω να ανυσηχω. Ακούω κάτι φωνές στο διπλανο περασμα. Στριβω προς τα εκεί και τρέχω οπου με κατευθύνουν τα βογκηκτα.

"Αααχχ" ακούω ξανά το βογκηκτο.
Τρέχω ακόμα πιο γρήγορα. Ξαφνικα μπροστά μου βλέπω την Μαρία, με εναν άγνωστο να την παρενοχλεί.
Αφροι βγαίνουν απο το στόμα μου βλέποντας την με δάκρυα στα ματια. Ο άγνωστος ασκεί δύναμη στην περιοχή της και αυτη κλαίει απο την πόνο.

"Ασε κάτω την μικρή μου, είναι δικιά μου ακούς;" φωνάζω με όλοι μου την δύναμη αλλά νιώθω οτι κανένας δεν με ακούει. Προσπαθώ να πάω να την σώσω , αλλά το ποδι μου έχει κολλήσει και καθώς προσπαθώ να τρεξω ή ταχύτητα μου μειώνεται, μέχρι που σταματάω. Η Μαρία παρακαλάει να την αφήσει αλλά ο άγνωστος ωθεί ακόμη πιο πολύ πιειση μέσα της. Αμέσως σηκωνομαι και τρεχω προς το μέρος τους..Ξαφνικα ή μικρή μου χάνει τις αισθήσεις της και πέφτει κάτω. Ο άγνωστος την κλωτσα και απομακρύνεται. Θέλω να τρέξω, να τον σκοτώσω,αλλά δεν μπορω έχω γιατι πεσει σε μια λακουβα. Προσπαθώ να σηκωθω, να ξεφηγω αλλα το εδαφος με ρουφαει και πεφτω. Δεν ξερω που ακριβως αλλα βλεπω τον ουρανο να μικρενει και να μικρενει ολο και περισσοτερο.....

" το κεφαλι μου" λέω αναστεναζοντας.

Τελικά ηταν όλα ενα όνειρο. Ευτυχώς γιατί δεν θέλω να παθει τίποτα ή Μαρία. Θέλω να την κερδίσω, να γίνει δικιά μου. Το ξέρω είμαι πολύ μαλάκας και είχα μεγαλο παρελθον με πολλές κοπέλες. Αλλα θα αλλάξω μονο για αυτήν, γιατί την αγαπώ.

Απο την πρωτη στιγμη που την γνώρισα ηξερα οτι κάτι θα πεχτει με αυτήν. Αρχικα ήθελα να την ρίξω στο κρεβάτι, όπως όλες τις υπολληπες. Αλλα με τον καιρό, άρχισα να την ερωτευομαι όλο και πιο πολύ. Είναι αγνή και αθώα και αυτό φαίνεται μέσα της. Αυτό με έκανε και την πλησίασα. Εχει αυτό το διαφορετικό, το παράξενο. Δεν είναι σαν τις αλλες. Την αγαπώ. Και θα κάνω οτι περνάει πο το χερι μου για να γίνει δικιά μου.

Μαρια POV

"Μαρία ξυπνά κορίτσι μου θα αργησεις" η μάνα μου έγινε το καινούργιο ξυπνητήρι.

"Καλα" λέω με χαμηλό τόνο.

Και φεύγει απο το δωμάτιο. Πηγαίνω στο μπάνιο, πλενομαι και βάζω ενα μαυρο κολαν, μια μπορντο μλουζα και τα μπορντο Nike μου.
Ξεκιναω για την στάση με τα πόδια. Ευτυχώς είναι κοντά. Στη διαδρομή σκευτομαι το χθεσινο όνειρο. Ηταν πολύ περίεργο.