Merak etmeyin.Rumeysa'ya bisey olmamış.Ayağı masaya takılmış düsmüs.Bizde şimdi Masal'la gidiyoruz hastaneye. Saat şuan gece 23.30... Vee arabayı ben kullaniyorum. "Elif dikkat et.BAK bir araba geliyorrrr." "Masallll" "Eliffff" "Dütttttt" Noluyu lan.Gözümü açtım ve tepemde iki kız ve bir kadın duruyordu. "Siz kimsiniz?Çıkın lütfen odadan." "Elif sakanin sırası mi??" Şaka falan yapmiyom lan.Gerçekten tanimiyom ben bunları.Ne oldu lan bana??? "Saka yapmıyorum ben sizi gerçekten tanımıyorum." "Annecim kızım Elif ne diyorsun?" "Anne mi?"Ve içeriye bir adam daha girdi.Bu kim?? " Kızım Elif nasılsın iyi misin??" "Kızım mi?" "Kimseyi hatırlamıyor??" "Çıkın odamdan"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aradan bir hafta geçti ben okula başladım keşke başlamasaydım neden mi ? Çünkü öğretmenime abla dedim.Sadece birine mi hayır hepsine. Sonra eve gittiğimde kuzenlerim gelmiş.Kuzenim Aslı ya teyze demiyim mi?Offfffffffffff kendimi odaya kilitledim çünkü konuştuğum her dakika birilerini unutuyodum nys.Akşam oldu kuzenlerim gitti.Sonra odaya annem girdi. Bir hafta geçmesine rağmen sadece annemi hatırlıyorum nys .Annem odaya girdi ve bana artık kimseyle konuşmamamı söyledi. Ama haklıydı sonuçta ."Tamam anne konusmicam." Okula gittim.Kimseyi tanımamak çok kötü ve sıkıcı. Arkadaşlar bu bölüm bitti . Görüşmek üzere bay.
