Stalked

1

"Oda, haast je!" Riep Kelsey. Zo trok aan mijn arm en met gefronste wenkbrauwen stopte ik mijn flesje water in mijn rugzak. Met haar hand nog altijd aan mijn arm liepen we naar de cafétaria toe voor onze diplomauitreiking. Kelsey was beeldschoon, ze had een strakke zwarte jurk aangetrokken met mooie borduren aan de bovenkant, zwarte hoge naaldhakken, mooi opgezet haar en supermooie make-up. Ik daarintegen had gewoon een kleedje aan met ruitjes, cowboy botten, mijn favoriete hoed en onopvallende make-up. Niet zo verassend voor een meisje uit Noord Carolina. Mijn ouders waren echte cowboys en kweekte stieren, ik was zo opgevoed al sinds ik klein was hadden ze mij geleerd hoe ik een echte cowboy moest zijn. Ikzelf kon ook met de stieren omgaan, ik had een soort band aangemaakt me hun. Ik weet nog dat ik altijd moest huilen toen ik de stieren zag omdat ik altijd bang was, ze leken zo eng en kwaad. Maar hoe meer ik opgroeide hoe meer ik van stieren begon te houden. Er was één stier en hij was mijn lievelingsstier, zijn naam was Jackie, niet zo origineel dacht ik maar ik had de naam gekozen toen ik nog klein was. Het beest was enorm en niemand anders dan mij mocht in zijn buurt komen. Hij had een mooie zwarte glanzende pels en mooie witte hoorns met aan het uiteinde zwarte puntjes.

Eindelijk aangekomen in de schoolcafétaria was er heel veel volk, allemaal studenten die hoopten op hun diploma.
"Kom, we zetten ons meer naar voren!" Riep Kelsey. Samen liepen we naar voren toe waar een kleine podiumje was voor de schooldirecteur, ook stond er een microfoon. Eigenlijk had ik niet zo veel stress want ik had altijd al hard gewerkt voor school en had maar twee keer slechte punten behaald.

Met blinkende ogen keek iedereen naar de schooldirecteur die elegant het podiumpje opstapte. Hij nam de microfoon vast en en trok zijn das weer mooi recht, hij kuchte en plaatste de microfoon voor zijn mond.
"Welkom toekomstige afgestudeerde studenten van Central Piedmont Community College."
Iedereen begon te juichen en een brede glimlach verscheen op de directeur zijn gezicht. Een poosje later werd het weer muisstil en de directeur ging verder, "Vandaag gaan er mensen naar huis met een blij gezicht, maar ook mensen met een droevig gezicht." De zaal was nog steeds muisstil.
"Laten we beginnen!" Zei hij enthousiast. Hij nam een diploma van de stapel af en riep Kenza George naar voren.
Kenza George... Ze was een echte pest en dacht dat ze alleen was op deze wereld. Ik had dat meisje nooit gemogen, ze had ooit mijn favoriete balpen gestolen dat ik als cadeau had gekregen voor mijn eerste Collegejaar. Gelukkig had ik Kelsey, zij was niet zo bang om haar mening te geven en kon snel iets oplossen en was nooit bang voor ruzies. Ik daarintegen was heel bang om te falen en ik was altijd bang dat mensen boos werden op mij. Ik had een hekel aan ruzies en was nog nooit gemeen geweest tegen iemand.

De directeur keek even naar Kenza.
Hij kuchte weer "het spijt mij Kenza maar er is geen diploma voor jou."
Kenza wreef door haar haar en gaf een kwaad gilletje. Een traan gleed van haar wang en ze piepte, "mijn make-up!" Kwaad liep ze het podium af en vond waarschijnlijk haar weg naar het toilet.
Kelsey gaf mij een schouderklopje en glimlachend keek ik haar aan. Kelsey hief haar hand op en ik deed hetzelfde, we gaven elkaar een high-five.

"De volgende is Dane Smith." Zei de directeur vrolijk.

Na een paar vijftig afgestudeerde leerlingen waren Kelsey en ik aan de beurt. We hadden elkaar altijd al beloofd samen ons diploma te behalen en ik had er persoonlijk voor gezorgd dat we samen het podium opmochten.
"Kelsey Nicole en Oda Rochell" riep de directeur.

"Kom we gaan samen!" Zei ik met een brede glimlach. Samen wurmden we ons door de mensen heen. We liepen samen het trapje op en gingen nieuwsgierig naast de directeur staan.
De directeur nam een diploma vast en wreef met zijn vinger onder zijn snor.
"Kelsey Nicole, hier is jouw diploma!" Riep hij enthousiast. Iedereen begon te juichen en Kelsey nam met een brede glimlach haar diploma vast.
"Is er iets dat je wilt toevoegen?" Ging de directeur verder.
"Ja" zei ze gelukkig. Kelsey nam de microfoon aan en kuchte eens.
"Ik heb geweldige jaren beleefd in deze college, trieste en gelukkige dagen. Ik wil iedereen bedanken voor alles maar vooral Oda." Ze draaide zich om naar mij en gaf mij een kleine glimlach. "Zonder Oda had ik dit niet behaald, ze heeft mij geholpen, heel veel geholpen! Ze is mijn beste vriendin en daar ben ik haar heel dankbaar voor. Ik wens iedereen dat afgestuurd is een mooie toekomst toe!"
De mensen begonnen luid te juichen en te klappen. Met blinkende ogen keek Kelsey naar haar diploma. Ze deed een stapje opzij en ik ging dichter bij de directeur staan.
"Oda Rochell." Zei hij blij. Ik nam mijn diploma vast en de mensen klapten en juichten.
"Heb je nog iets toe te voegen?"
Ik nam de microfoon vast en zei "Bedankt aan iedereen en vooral aan Kelsey voor al haar steun!"

Kelsey en ik liepen het podiumpje hand in hand weer af.
"Ik ben zo fier op jou" zei ze met een grote glimlach.
"Ik ben ook fier op jou!" Zei ik zo enthousiast mogelijk terug. Samen liepen we naar aan tafel met wat hapjes en glazen cava. In hapjes had ik geen trek maar in een glaasje wel.
Ik staarde even naar de glazen en nam er eentje af van de vijftigtal glazen dat er stond.
Ik nam drie grote slokken na elkaar.
Kelsey wreef over mijn schouder en zei zacht, "Één glas en niet meer."
Ik trok een wenkbrauw op en keek haar kwaad maar schattig aan, "kom op Kelsey het is een speciale avond!".
Zuchtend nam ze een slok van haar cava. Een groep jongeren kwam op ons af, ik herkende ze. James, Bella, Eve en Thom waren het. Zij waren vrienden, al sinds het eerste jaar, we hadden al veel beleefd.
"Gefeliciteerd!" Riep Kelsey.
"Jullie ook!" Zei Eve met een grote glimlach en haalde haar hoed van haar hoofd af. Alle vier namen ze elk een glas cava. Onbewust was mijn glas al leeg en nam ik stiekem een tweede glas.
Kelsey daarintegen was niet eens aan de helft van haar glas, Kelsey was geen drinker, ze was al zat na twee glazen.
Ik nam een flinke slok van mijn glas dat al bijna leeg was en plaatste het op de tafel naast ons.

Heel de avond hadden Kelsey, de vrienden en ik wat gepraat en gedanst op de muziek die na de diplomauitreiking was. Ik keek op mijn uurwerk en zag dat het al bijna middernacht was. Shit! Ik had aan mijn ouders beloofd terug te zijn rond elf uur. Kelsey sloeg haar arm rond mij heen en begon uit het niets te lachen. Ikzelf begon mij al wat draaierig te voelen en een glimlach verscheen op mijn gezicht.

"Kelsey, we moeten gaan!" Riep ik door het geluid heen.
In een oogwenk kwam Kelsey's eten terug naar boven. Ik sloeg mijn hand op mijn gezicht en nam Kelsey's hand vast. Ik trok haar mee naar de uitgang, Eve en de rest waren daar gebleven.
Kelsey kon zich moeilijk rechthouden. Ik trok haar naaldhakken uit en stopte ze in mijn rugzak. Zigzagend stapte Kelsey voor mij, ikzelf werd ook duizelig.
We liepen door de kille straten heen. Ik wist niet waar we heen gingen maar ik moest zeker nu naar huis. Ik nam mijn mobieltje uit mijn broekzak en wou het ontgrendelen om naar mijn moeder te bellen. Maar hij was plat, 'shit' mompelde ik. Ik stak mijn mobieltje weer in mijn broekzak en sloeg een arm rond Kelsey haar schouder.
Kelsey struikelde en viel naar voren, lachend belandde ze op de vieze grond. Ik schoot in de lach en ging naast haar liggen. Daar lagen we dan, op de koude vuile grond met elkaar te lachen. Helemaal ladderzat en allebei te laat thuis.
Kelsey begon te zingen, ik herkende de melodie en zong mee. Ik kon helemaal niet zingen maar dat maakte niets uit, er was toch geen kat in de buurt.
Ik sloot mijn ogen en begon mij nu echt misselijk te voelen, had ik zoveel gedronken dan? Kelsey was stil geworden en probeerde recht te staan maar dat lukte niet. Ze begon heftig te lachen en ik begon mee te lachen. Lachend bleven we proberen om recht te staan maar het lukte niet meer.
In de verte hoorden we loeiende sirenes en kwaad kwam er een man uit zijn huis gestapt. Met een kille stem zei hij, 'Jullie verstoren mijn rust! De politie is onderweg.'
Mijn hart maakte een sprongetje. Neen, niet de politie! Als mijn ouders hierachter kwamen was ik dood! Ik keek bloedserieus naar de man en begon weer heftig te lachen. De man fronste zijn wenkbrauwen en ging sierlijk zitten op het trappetje voor zijn deur. Kelsey lag al bijna half in het slaap op de natte stoep ze mompelde wat en sloot zacht haar ogen. Paniekerig keek ik naar de man die naar mij bleef staren. 'Naar wat kijk je?' Vroeg ik kwaad. Fronsend keek hij weg naar het einde van de straat waat de politie op komst was.
Ik merkte toen pas op dat mijn kleedje helemaal naar boven was. Daar keek de man dus naar! Lastig trok ik mijn kleedje weer naar beneden. Een politiewagen stopte op een meter afstand van ons, twee jonge agenten stapten uit en namen Kelsey vast. Ze brachten haar in de auto. Één van de twee agenten kwam gehurkt voor mij zitten en vroeg grijnzend 'Waar komen jullie vandaan?'
Ik bekeek hem met paniekerige ogen en zei met een trillende stem, 'diplomauitreiking.'
De agent zijn lippen krulden naar boven, hij nam mijn hand vast en hielp mij mee recht te staan. Met een zware stem zei hij, 'het is goed voor één keertje, we brengen jullie thuis nu.'
Opgelucht nam ik adem en ging zitten naast de slapende Kelsey. Kreunend viel haar hoofd op mijn schouder, ik nam een pluk haar uit haar gezicht weg en sloeg een arm over haar schouders heen.