Sherdan Holmes

"Artık onu rahat bırakın!" diye gürledi.Karşımdaki adam, toplu, kanlı canlı bir beyefendiydi.Beyaz sakallarının ardından belli çatık kaşları ile, ürkütücü bir adamdı."Zaten adli tıpta onu delik deşik ettiler.Artık onun ruhunu yalnız bırakın...Aradığınız şeyi bulamadınız değil mi? Daha fazla bulaşmayın bu işe.Bu iş, polisin işi, üniversiteli gençlerin değil..." diye konuşmasına devam ederken, o gülümsüyordu.Bilinmez bir deha ışıltısını gördüm gözlerinde...Bir şeyler kafasına oturuyor olmalıydı.Ben, ben kim miyim? Ben o kadar da önemli birisi değilim.Tıp okuyan basit bir öğrenciyim.Adım Josh Watson.Evet.Biliyorum, biliyorum.Soyadımın tanıdık geldiğini...Polisiye olaylar, Dr.Watson filan.Evet, aslında tanıdık gelmesi normal.Çünkü, o benim büyük babam oluyor...Ve yanımdaki kişinin kim olduğunu merak ediyorsunuz...Hikayenin asıl kişisini.Aslında onu da tanıyorsunuz.Birkaç yıl önce büyük babam öldüğünde, bana bırakılan vasiyette, onun izinden gitmem gerektiğini söylemişti.Onun izinden gidiyorum ve bunları yazıyorum.Dehası büyük babasından geçmiş olmalı.Ve evet.Huysuzluğu da.Onunla ev arkadaşı olmak, sinir bozucu.O Sherdan...Sherdan Holmes...Sherlock Holmes'tan tek farkı...O bir kız. Tabi çoğu zaman kız gibi davranmıyor, ve senden çok şey bildiğini anlatan ukala davranışları hoş değil, ama katlanılabilir derecede...Ah! Hayır, kesinlikle katlanılmaz.O kocaman beyninin içimde ne döndüğünü bilmek mümkün değil...