Sherdan Holmes

Korku

EVET OKUYUCULARIM, BENİ YAZMAM İÇİN YÜREKLENDİREN HERKESE ÖPÜCÜKLER. BU BÖLÜM YENİ YORUMCUM @armynavycaty için.ONUN ISRARI OLMASAYDI, BU BÖLÜM UZUN SÜRE GELMEYEBILIRDI.NEYSE, İYİ OKUMALAR.

Merdivenleri çıkarken Sherdan :"Josh!" diye mırıldandı. Ona dönmeden : " Efendim" diye geçiştirdim."Josh!" bu sefer sesi daha fazla çıkmıştı. Ona döndüm ve:"Efendim ?" dedim.Bıkkın bir tavırla : " Elimi bırakacak mısın? yoksa tutmaya devam mı edeceksin.Sadece bilgim olsun diye soruyorum yani.Ardında hiç bir artniyet yok.Elimi bu kadar sıktığın için seni öldürmek istemem dışında tabi." Şaşkınlıkla ikimizin kenetli ellerine baktım ve elimi yavaşça çektim. Aklıma gelen bir iki düşünceyi direk defettim.

Odasına doğru yürüdü ve:"Kafamı dinleyeceğim." dedi.Başımı salladım ve uzun süredir oturmadığımı farkettim. Rahat koltuğa yayıldım ve dünkü uykusuzluğumdan sonra iyi bir uyku çekmeye çalıştım. Kolay olmuştu.Duvarı izlerken ağırlaşan göz kapaklarım da bunun bir kanıtıydı.Ta ki bir çığlıkla uyanana kadar.

Tiz çığlığı duyduğumda direk aklıma gelen şey Sherdan'dı. "Sherdan?" dedim yüksek sesle ve odaya doğru koştum.Fakat içeride yoktu. Dışarı çıkıp mutfağı kontrol edecektim ki, ağlamaya benzeyen bir menteşe sesi kulaklarıma doldu...Odanın ortasında duran dolaba ilerledim ve kulplarından çekiştirdim.Fakat açılmıyordu.Dışarıda yağan yağmurun sesi, evin içinde yankılanıyordu ."Sherdan..." diye fısıldadım."Lütfen, dışarı çık .Beni korkutuyorsun."

" Beni düşünme. Hep böyle yaparım. Sorun olmayacak."

Sesin hiç de öyle gelmiyor demek istedim ama bunu söylemenin bana bir şey kazandırmayacağını düşünerek çenemi kapalı tuttum.Ağlamış mıydı? Belki.Ama Sherdan'dan bahsediyorduk değil mi? Son günlerde gördüğüm Sherdan, tanıdığım Sherdan'dan çok daha farklıydı. " Bırak da sana yardım edeyim." dedim."Sadece yanında olmama izin ver."

Fırtına devam ederken pencereden baktım.Birden çakan şimşekle bir hıçkırık duydum.Kafamdaki bütün ampuller aynı anda yandı ve gormemesinin rahatlığıyla gülümseyerek :" Şimşekten korkuyorsun degil mi?" diye sordum.Dolabın kilitlerinin açıldığını ifade eden birkaç ses, sessizlikte yankılandı ve kapaklar birden açıldı.Karşımda onu gördüm. Gözleri, karanlıkta garip bir biçimde parlıyordu.Elinde sıkı sıkı tuttuğu silahı ve akan rimelinin gözlerinin altında oluşturduğu siyahlıkla birlikte karşımda dikiliyordu.Korkunçtu.Ve garip ukala gülümsemesi yerine bu sefer öfkeyle birbirine bastırdığı dudakları vardı.Elindeki silaha baktı ve onu bir kenara atarken:"Buna ihtiyacım yok tamam mı?" diye bağırdı ve dirseğini boynuma bastırarak beni duvara dayadı."Gözleri ile beni öldürecek." diye düşündüm."Şimdiden beni binbir parçaya böldü bile."

"Seni öldürebilirim.Bundan birine bahsedersen de beni buna teşvik etmiş olursun tabi.Şu an , bunu yapmamam için bana bir neden ver." dedi.Gözlerindeki öfke, bir şimşeğin çakmasıyla birlikte korkuya donüştü ve dizlerinin üzerine düştü.Gözlerinden yaşlar süzülürken, o garip bir biçimde ifadesizdi.Yere çoktüm ve gözlerimiz birbirini bulduğunda:"Çünkü bana ihtiyacın var." diye fısıldadım. Ve odada yankılanan şimşeğin sesiyle birlikte kollarını belime sarmasına izin verdim.

"Bir gün beni öldüreceksin.Ama şimdi değil, çünkü hala bana ihtiyacın var. " dedim ve saçlarıyla oynamaya başladım.

Sabah yatağımdan her tarafım tutulmuş şekilde kalktım.Kendimi iyi hissetmiyordum.Kendimi yatağa geri attım ve gözlerimi tavana odakladım.Aklımdaki düşünceler birbirine girmişti.Kafamı toparlamak istiyordum ama olmuyordu.Evden öylece çıktım. Belki bir yürüyüş iyi gelebilirdi.

Yürürken aklıma annemin bana anlattığı masallar geldi:"Çok çok çok uzaklarda..." Daha ne kadar gitmeliydim?Daha ne kadar yol vardı çok çok çok uzaklara? Yürürken, mezarlığın demirlerinden içeri baktım. Bir kadın, histeri krizine girmiş, sürekli ağlıyordu ve yanından geçerken mezar taşında yazanları farkettiğimde çok geçti. Çoktan merak etrafımı sarmıştı.Kadını tutan adama bakarak:"Hanımefendi, Lilian'ın nesi oluyordu acaba?" diye sordum.

Adam "Sanane?" diyen gözlerini bana dikti ve:"Teyzesi.Bayan Hamarough." dedi.Kaşlarımı kaldırdım ve:"Hımmm." dedim"Yeğenini çok seviyor olmalı." Arkamı döndüm ve eve doğru yürümeye başladım. İçeri girdiğimde, beni büyük bir sürpriz karşıladı. Kötü bir sürpriz.

Evet okuyucularım, heyecanlı yerinde bıraktım. 7 yorum, 7 vote sınır. Yorum bırakanları ayrı bir seviyorum haberiniz olsun.En güzel yoruma ithaf bir dahaki bölüm. Kisses - G