De Overloper Herschreven (FM)

half zeven 's ochtends

Vroeg wakker zijn, ik hou ervan, behalve vandaag, vandaag had ik het liefst nog uren geslapen, alleen al om te vergeten wat er gisteren is gebeurd, maar ik ben helaas klaarwakker.

Ik besluit te gaan hardlopen, en ondertussen de bedenken wat ik nu ga doen, moet ik naar Wolfs toegaan? Moet ik Joes vergeven? Hij deed alleen maar zijn werk, maar waarom zou ik hem dan vergeven? En wat te doen met Thomas? Hij is lief, leuk en charmant. Eva! Je gaat niet verliefd worden! Je hebt wel andere dingen aan je hoofd, je moet naar Wolfs en je leven weer gewoon doorgaan zonder Wolfs, dat kan je prima, maar je moet het jezelf niet lastig gaan maken, door ook Thomas er nog bij te nemen.

Dat bedenk ik alvast terwijl ik mijn hardloopkleding aandoe en mijn veters strik. Ik loop naar beneden, ik doe zachtjes want ik wil de andere gasten niet wakker maken, het is immers pas half zeven 's ochtends. Ik loop de ingang van het hotel uit en begin te rennen, ik begin rustig en ben ook niet van plan harder te gaan, ik moet nu immers gaan nadenken, maar ik besluit nog even te wachten totdat ik uit de stad ben anders word het gevaarlijk.

Na vijf minuten rennen wisselt het asfalt en de huizen zich om voor een zandweggetje en bomen en ik verzink in gedachten. Wolfs, hij heeft me bedrogen, tegen me gelogen, waarom zou ik naar hem toegaan? Als ik al ga niet om hem te steunen, maar zodat ik hem kan vragen, waarom? Waarom hij me heeft bedrogen, voorgelogen en waarom hij dit moest doen hij had het geld ook gewoon terug kunnen geven, dan was er geen enkel probleem geweest, geen enkel. Dan was hij nu niet opgepakt, was ik niet kwaad op hem geweest en zou alles gewoon normaal zijn. Trouwens wat dacht hij dat het veilig zou zijn in een gevangenis, hij is politieagent! Hij komt in de gevangenis met mensen die hij heeft opgepakt, ik weet bijna zeker dat hij daar niet eens over nagedacht heeft.

En dan Joes, zou ik nog contact met hem opnemen? Alleen al om hem te zeggen wat voor een klootzak hij is, nee, nee dat ga ik niet doen. Ik moet hem laten voelen dat ik niks meer met hem te maken wil hebben dat hij voor mij dood is, gewoon dood, dan moet ik hem niet bezoeken, zelfs niet om hem te vertellen, wat voor een klootzak hij is wat voor een sukkel, idioot en debiel.

En over Thomas ben ik er al over uit, ik zou niks met hem te maken gaan hebben, gewoon negeren en ik ga zijn kaartje weggooien zodat ik niet in de verleidelijk kom om hem te bellen.

Opeens voel ik een hand op mijn arm, ik blijf verschrikt stil staan, maar krijg het net niet voor elkaar om achterom te kijken, want voordat dat lukt lig ik al op de grond met iemand anders bovenop me. Degene die bovenop me lag is al na een paar seconden van mij afgesprongen en begint te praten

'Sorry, sorry, ik, je hoorde me niet dus ik dacht ik leg even mijn hand op je schouder, ik wou je niet laten schrikken' het is Thomas. Ik haal opgelucht adem 'Geeft niet, ik eh, ik was mijn hardloopkleding toch altijd na het sporten' stel ik hem gerust, na een blik op mijn kleding te hebben geworpen. Het zit onder de moddervlekken.

'Gelukkig, zullen we samen verder rennen?' stelt hij voor. Eva zeg nee! Je had besloten dat je niks met hem te maken wilde hebben 'Ja, is goed' wacht wat? Ik moest nee zeggen, nee, nou denkt hij dat ik hem aardig vind. Dat is verre van zo, of dat wil ik, maar dat doet er niet toe in beide gevallen had ik nee moeten zeggen. Ik vervloek mezelf terwijl ik, nu samen met Thomas, weer begin te rennen.

'Zeg, waar werk jij eigenlijk?' Doorbreekt Thomas de stilte, ik zou niet nog een stomme fout maken door een gesprek te beginnen. 'Ik ben rechercheur' antwoord ik kortaf, 'ah, spannend werk?' Ik hoor aan de manier waarop hij het uitspreekt dat het een vraag is 'Valt wel mee.' Ik heb hier zo geen zin in, gaat hij me ook nog lopen uithoren.

Ondertussen waren we gelukkig al weer bij het hotel aan gekomen. Ik loop snel naar boven, voordat hij kon vragen of we morgen weer samen kunnen hardlopen. Daar heb ik om twee redenen geen zin in, ik wou graag zelf bepalen wanneer ik ging hardlopen en niet ergens vast aan zitten en ik had geen zin om heel de weg aan Thomas vast te zitten.

Ik doe mijn kleding uit, maar vlak voordat ik de douche in stap bedenk ik dat ik toch echt eerst Mechels moet bellen om te weten te komen waar Wolfs is.