Yasil ağır adımlarla sokağın sol tarafında yürüyordu,sokağı aydınlatan bir kaç sokak lambası ve yağan yağmurdan başka bir şey yoktu sokakta.Saat gece yarısını geçmişti bir kaç evin lambası yanıyordu sadece diğerleri çoktan uykuya dalmıştı.Yağmur ıslatmıştı Yasil'i ama onun hızlı yürümeye niyeti yoktu.Genç adam sokağın sağ tarafındaki kaldırıma geçti gölgesi kadar karanlık bir siması vardı aslında güler yüzlü ve sempatik tavırları vardı ama kalabalıktan çok fazla hoşlanmadığı için bu simasına şahitlik eden insan sayısı fazla değildi.Onun arkadaşı yoktu pek fazla arkadaş canlısı birisi de değildi zaten hayatı boyunca yalnızlığın daha çok mutluluk getirdiğine inanmıştı.Yirmidört yaşında olmasına rağmen düşünceleri ona ağır gelmeye başlamıştı sanki hayattan zevk almamaya ve sıkılmaya başlamıştı. Sürekli aynı şeyleri tekrarlamak ve önceden kurduğu hayallerden uzaklaşarak sıradan bir hayatı yaşamaya başlaması veya buna zorlanması Yasil'e hayatı zindan ediyordu.Çevresinde ki beklentiler çok fazlaydı bazılarına hak veriyor bazılarını ise gereksiz buluyordu ama gereksiz buldukları da zihnini meşgul etmekten başka bir şeye yaramıyordu. Ailesinin kendisi hakkında düşündükleri eğitimini tamamlayıp iş sahibi olması ve hayatını düzene sokmasıydı buna hak veriyordu çünkü bu bir ailenin çocuğu için genel kaygılarından birisiydi. Ama Yasil daha farklı düşünüyordu , daha farklı bakıyordu hayata sürekli detaycı ve sorgulayıcı ve her zaman daha fazla şeyleri başarabileceğine inanıyordu. Sıradan bir hayat beklentisi yoktu çünkü o insanların kurdukları hayallerden uzaklaşarak kendilerini zindanlara hapsederek alışılmış hayatlar yaşamak zorunda olmadığını biliyordu. Belki haklıydı belki de haksız kim bilir , zamanla yaşanacaklar gösterecekti bunu .
Zihninde yer edinen bu düşüncelerle yağmur altında yürürken sokak lambasının yarım aydınlattığı bir otobüs durağına geldi ve ışıktaki yağmur damlalarını izlemeye başladı onun için her bir damla bir düşünce gibiydi gökyüzü ise bir zihin . Bu izlenime cebinden sigarasını çıkararak yaktı ve devam etti. Sokak lambası altında bir otobüs durağı ve yağan yağmur bu onun için bir sanattı , çünkü sanat onun için huzuru ifade ediyordu ve huzur olan her tasarımda bir sanatın olduğunu düşünüyordu . Sarı ışıkta izlediği yağmur tanelerine sigarasından çektiği dumanı üfleyerek farklı bir manzara oluşturmak istiyordu ve her çektiği dumayı ışığa doğru üflüyordu .Bu davranışı belki de karmaşık ve yoğun düşüncelerini biraz dağıtmak istediğinin belirtisiydi ama dışarıdan bakılınca sıradan bir insandan farkı yoktu .
Sigarası bittikten sonra yürümeye devam etti , yürürken düşünüyordu hayattan beklentisi neydi ? Hayat anlamlıydı fakat hayatın anlamı neydi ? Hayatın anlamını düşünürken her attığı adımda bir düşünce ve diğer attığı adımda bir önceki düşüncesini destekleyen farklı bir düşünce adımlar arttıkça düşünceler artıyordu düşünmek onun işiydi , düşünmeyi seviyordu.Anlamlı düşünceler her bir düşüncede anlamsızlaşmaya başladı , en anlamsız düşünceden tekrar anlamlı düşüncelere geçiş yapıyordu paradoks gibi sürekli kendisini tekrarlıyordu ama aradığı farklı bir şeydi .
Sokağın sağ tarafında ki kaldırımdan yürümeye devam ediyordu köşeye geldiğinde ise dört yol ayrımı vardı ve yağan yağmur dikkatini dağıtmış olacak ki yol ayrımında sol taraftan gelen arabaya dikkat etmeden karşıdan karşıya geçmek istedi . Araba yağmur yağmasına rağmen hızlı geliyordu ve yağmurun yağmasından dolayı görüş açısı fazla yoktu . Yasil'i son anda fark etti ama artık durmak için çok geçti ve genç zayıf bedenine arabanın ön tamponundan sert bir darbe alarak yere yığıldı . Biraz sürüklenmişti gencin vücudundan akan kanlar yağmur ile birlikte kanalizyona doğru akmaktaydı.
Şoför bir an için şoka girmişti inip yardım etmek ile etrafta kimse olmadığından kaçmak arasındaydı . İsterse kaçabilirdi nasılsa kimse görmemişti Yasil'e onun çarptığını ama ya sonra? Vicdanı onu rahat bırakmayacaktı bir an düşündü ve sonra indi yerde yatan gencin yanına gelerek ona seslendi ; " Genç iyi misin ? Aç gözlerini , lütfen aç gözlerini ölme . " . Ölme demesi acaba bir insanın ölmesini istememesinden mi kaynaklanıyordu , yoksa ölürsa başının derde gireceğini düşündüğünden midir bilinmez ama o an gence tek yardım edebilecek kişi oydu . Hemen telefonunu cebinden çıkardı ve acil servisi aradı bulundukları adresi tarif ederek bir ambulans göndermelerini istedi . Genç ağır yaralanmıştı zayıf bedeni belki bu kazayı kaldıramayacaktı , belki yolda giderken hayata veda edecekti belki de son gücü ile direnip hayata tutunacaktı .
