Yusuf beni eve bıraktı saat daha 17.49 du. 2 saat vardı.
2 saat sonra...
Geç kalıyorduk. Yusuf bir limuzin kiralamıştı.
***********
^^Yusuf^^
Sırf Sıla ya partide asılmasınlar diye gidiyordum.
***********
En son korna seslerini hatırlıyordum. Uyandığımda hastanede ve seruma bağlı olduğumu gördüm. Baş ucumda Jacob vardı.
Jacob Buse ye sarılıyordu. Buse de ağlıyordu nedenini bilmiyordum.
"Neler oluyor?"
"Uyandın mı Yusuf?" Dedi Jacob titremekte olan sesiyle.
"Neden buradayım Sıla nerde!?" Sinirlenmeye başlamıştım.
"Bu trafik kazası geçirdiniz."
"Sıla nerede dedim!?"
"Çok üzgünüm." Dedi Jacob.
Yoksa Sıla... Yoksa o da beni bırakıp... Inanamiyorum. Olamaz. Hayır. Onsuz olmaz. Bensiz o olmaz, onsuz ben olmaz.
Sıla gitmezdi. Daha öncede gitmemişti. Beni bırakmazdı. Neden sürekli bırakılan taraf ben oluyorum. Neden sürekli acı çeken ben oluyorum. Neden sürekli ben yalnızım. Neden benim sevmeye hakkım yok. Neden sevdiklerim gidiyor. Neden neden!? Benim yüzümden. Ne istersen yaparım Sıla ne olursun geri dön.
Ağladığımın farkında değildim.
"Yusuf iyi misin?"
Konuşmaya çalıştım ama sesim çıkmıyordu. Sanki uzay boşluğunda gibiydim. Evet Sıla yla tanışıp onu seveli fazla olmamıştı ama onu yinede seviyordum.
Telefonumun çalmasıyla sıçradım.
"Konuş."
"Tüh tüh ne yazık. Bitanecik karın araba kazası mi geçirdi. Ha birde öldü vah vah." Ses tanıdık geliyordu ama çıkaramadım.
"Sen kimsin?" Dedim yorgun bir tavırla.
"Bunu bilmen için daha çok erken." Dedi ve yüzüme kapattı.
O kimdi ki? Günler geçtikçe önüme saçma sapan kişiler çıkıyordu. Evet bir sürü kişi çıkıyordu ama kimse içinden gelmesede beni sevdiğini söylemiyordu.
**********
1 ay sonra...
"Yusuf okula gelmiyor musun yine?" Dedi Jacob.
"Gelmiyorum."
"Tamam sen bilirsin." Deyip çıktı.
Canım o kadar sıkkın dı ki ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Bir yandan uyumak istiyordum diğer yandan uyumamak istiyordum. Bir yandan kitap okumak istiyordum diğer yandan istemiyordum. Bir yandan şarkı söyleyip kafamı dağıtmak istiyordum diğer yandan istemiyordum.
Biraz şarkı dinlemeye karar verdim.
Kazım koyuncuoğlu -Işte Gidiyorum-
Işte gidiyorum
Bir şey demeden
Arkamı dönmeden
Şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan
Bir şey vermeden
Yol ayrılmış görmeden gidiyorum
