IG: tugbadansmaz
Snap:tugba.dansmaz
2015 yılında, 14 yaşında yazmış olduğum ilk kitabımdır.
Kitabı hayırlısıyla baştan sona düzenlemiş bulunmaktayım. Cidden çok düzenlemek istiyordum. Çünkü 6 sene önce yazmış olduğum bir kitaptı bu. Liseli iki gencin okulu bırakıp evlenmesi, daha 18 yaşındayken hamile kalması, çocuğun sürekli pic gibi takılması... Bunları değiştirmek istedim. Çünkü o zamanın zihniyetiyle yazmış olduğum bir kitaptı. Şimdi düşünceler, duygular değişti. Çok fazla bozmadan ufak ufak değiştirdim. Umarım beğenirsiniz 😉
"Görüşürüz. Sizi özleyeceğim."dedim bana annemden daha iyi annelik yapan Debby, babamdan daha iyi babalık yapan Selim amcaya.
"Bizde seni özleyeceğiz."dedi Debby Teyze.
"Bizi unutma ve ziyarete gel."diye ekledi Selim amca. Gülümsedim. Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. Tamam 1 yıl. Tamam Sadece 1 yıldır onlarlayım ama çok alıştım.
"Rayn seni kapıda bekliyor. Havaalanına bırakacak."dedi Selim amca. Onu başımla onayladım.
"Tamam görüşürüz."dedim ve evden çıktım.
Gidiyordum.
Geçen sene bir yıllığına okumak için Amerika'ya, yani buraya geldim. Bir aile beni evinde ağırladı-ki onlarda Selim amca,Debby teyze ve Rayn'dı. Bu Amerika işi tamamen annemlerin kararıydı. Zaten sıklıkla seyahate çıkarlar ve evde tek kalırdım. Evde tek başıma durmaktansa Amerika da hem İngilizce mi geliştirmem hemde daha iyi eğitim almam için bu sekil bir karar almışlardı.
İyi ki de almışlardı. Burda çok güzel anılar biriktirip, yeni insanlarla tanışmıştım. İyileri olduğu kadar kötüleri de olmuştu gerçi ama...
Tanıdığıma en çok sevindiğim kişi Rayn'dı. Abim gibiydi. Üzerimde emeği çok. Bir sürü zamparadan korumuştur mesela beni. Zamparatoner gibi hepsini çekiyordum mübarek. O olmasa varya...
Kendi kız kardeşi annesinin karnında vefat etmişti. Bu yüzden beni kendi kız kardeşi gibi görüyor. Bende onu olmayan abim gibi. Ailemin tek çocuğuyumdum. Rayn'ın babası Selim amca Türk olduğu için ailesi Türkçeyi çok iyi biliyor. Hatta Türkiyede bir süre yaşamışlardı. Zaten bu yüzden alışmam kolay olmuştu. Bizim kültürlerimizi dilimizi bu kadar iyi bilen bir aileye denk gelmiş olmam harika olmuştu.
Arabaya gelip Rayn'ın yanında ki yolcu koltuğuna oturdum. Benim arabaya binmemle arabayı çalıştırmıştı. Rayn; mavi gözlü, sarışın, gamzeli, tatlı, kaslı, sempatik, yakışıklı ve ukala bir çocuktu. Yani şu hayalinizde ki çocuk. Tabii bazılarınızın. Mesela ben... ah boşver. O gereksizi hatırlamak istemiyorum.
"Bana bak küçük. Sevgili işi yok! Heryerde gözüm kulağım var ona göre. Üstelik adımı telefonda 'ukala'dan 'yakışıklı sevgilim'e çevirdim. Değiştirmek yok! Bir sorun olursa araman yeter."dedi ve yanağımdan makas aldı.
Başımı çevirip ona baktım. O da yola bakıyordu. Adını 'yakışıklı sevgilim'diye mi kaydetmişti? Cidden mi?
Sevgili konusunda kızmasına bir şey diyemiyordum çünkü burada iki tane sevgilim oldu. Zaten ondan sonra hiçbir erkekle 1 metre bile yakınlaştırmadı beni. Ilki beni bir bahiste ortaya koymuştu! Evet yanlış okumadınız! Bahiste ortaya koydu! Şaka gibi dimi? Birde sarhoştum diyo pis hayvan! Adı da Jacop'du.
Ikincisi Cody. O pislik bana saldırmıştı! Iki hafta çıkmıştık! Ve ben beni öpmesine hiç izin vermemiştim! Çünkü ilk öpücüğümü iki haftalık bir ilişki de veremezdim! Bir akşam bara gitmiştik ve bana tecavüz etmeye kalktı. Tabii yakışıklı sevgilim Rayn beni kurtardı.
