Uçsuz bucaksız bir ben
Hiç durmaksızın yağan bir yağmur
Kalbimin üstüne inen bir hançer
Beynimin işlevini yitirmesi
Hepsinin bir nedeni vardı
Hepsi bir neden için toplanmıştı Kalbimin beni bırakıp gitmesi
Gökyüzünün ağlaması
Kendimi tutsak hissetmem
Hepsi bundandır
Neydi ki bu?
Bir adı var mıydı?
Ne ara uğramıştı bana?
Habersizce girmişti içime
Ve yavaş yavaş yayılmıştı
Her zerremi kendisiyle alıp götürmüştü Beni benden alıp gitmişti
Ve ben yeni fark etmiştim
Ne kendimi geri alabilmiştim
Ne de o zamanı bulabilmiştim
Zaman canımı alırcasına ilerliyordu
Ve ben yerimde sayıyordum
Şimdi meleklerle beraber
Bense o kokan toprakla
Bırakıp gittiği yerdeyim şimdi
Geri gelir diye
Belki beni bana geri getirir diye
Biliyorum çünkü bırakmaz o beni
Hem sözü var bana
Daha yaşayacağımız çok şey var
Nasıl gider ki
Belki acelesi vardı da
O yüzden haber vermedi
Ama gelir biliyorum
Bırakmaz o beni
Hiç bırakmadı ki
O kaybolduğum gözlerini
Hiç kaçırmadı benden
Bir gün engellemedi gülüşünde kaybolmamı
Şimdi bırakmaz beni
Hem ağlarsam üzülür
Üzülmesin o ağlamam ki ben
Verdiği sözü tutar o
Bekliyorum sevdiğim
Çabuk gel...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhunu Satan Kadın
PoesíaBütün acılarını rüzgara fısılda demişti beni büyüten adam ve sonra arkasına bakmadan gitmişti. Bana sadece arkasından bakmak kalmıştı. Çok bağırmıştım çok ağlamıştım arkasından ama onun kulakları bana sağır olalı çok olmuştu. Bütün acılarımı rüzgar...
