Bölümler yavaş yavaş eklendikçe okuyucu sayısının artığını görüyorum. İlk hikayem ilk deneyimim olmasına rağmen destek veren bütün okuyucularıma teşekkür ederim.
(Kendimi huzurlu hissettiğim tek yer kağıda yada sözcüklere döktüklerim.)
İyi Okumalar!!!
***
Pazartesi sabahı erkenden kalktım. İlk defa annemin zorlamaları olmadan uyandım.
Uyku ile uyanıklık Arasında tek fark birinde yaşadığımı anlarken diğerinde kısa ölüm halinde olduğunu bilirdim. Uyku hali insanın kısa ölümüdür bence. Gece yastığa başımı koyup uyuduğun andan sabah gözlerini açana kadar ki sürede dünya işi ile aranda ki bağ tamamen kopar. Bu süre içerisinde dıştan gelen etkenlere cevap veremezsin.
İnsan bunu bir an düşünce aslında şu Kainattaki mucizeleri bir görebilse en basitinden gecenin karanlığında seni uyutup gündüzün aydınlığında uyandıran rabbe şükretmekten başka bir kelam getiremezdi dilinden..
***
Gözlerim uyanıkkende karanlık, uyurkende karanlıktı. Tabi bu hal ameliyatımdan sonra son bulacaktı.
Kahvaltımı yapıp hazırlandım. Aradığım manaları tek tek bulma yolunda artık bir dostla devam ediyordum. Önceki gibi yalnız başıma hayatla mücadele vermek mecburiyetinde değildim. Şimdi attığım her adıma destek çıkan bir ahiretlik sıfatına laik biri vardı yanımda.
Teslimiyetim vardı bu kıza söylediği her sözün hükmü vardı üzerimde. Yerine getirmezsem ruhum sıkılırdı.
Gireceksem dostumun Hakkı'na gireyim derdim dostum bana helal ederde başkaları helal etmez velhasıl kelam kul Hakkı'nın azabı büyüktür.
***
Sema Hafızlık okuluna yazıldığı günden beri onunla görüşmüyordum. Ama kendimi artık daha da şanslı hissediyorum. HAFIZ bir dostum var.
Biliyordum ki hafızlara inşaellah şefaat Hakkı verilecek. Ben kendime Müslüman dilerdim ki bütün haklarını bende kullansın.
Ama bilirim ki böyle bir arkadaşa sahip olduğum için zaten Rabbim bizi dünya ahiret birlik kılacaktı. Hayırlı arkadaş seçiminin mükâfatını verecekti.
***
Kursta yatılı kaldığı için onu göremiyordum. Bende bu süre zarfında ondan ayrı kaldığım için kendime bir uğraş bulmaya karar verdim.
SEMTİ-A okulunun Arapça derslerine katılmaya karar verdim. Bugün ilk derse hayırlısı ile katılacaktım. Kaydımı yaptırmıştım.
Kendime kabartmalı Arapça kitapları almıştım. İlim almak en büyük hayalim olduğu için ailem bir görme engelim olsa dahi bana çok büyük destek oluyorlardı.
Derslerde zorluk çekmemem için bana uygun bütün defter kitap ve kalemler alındı.
Çok heyecanlıydım. İlk defa bir topluluğa katılacaktım. Uzun zamandır kendimi çevreden soyutlamıştım. Yalnızca ailem ve Sema vardı. Mahalleye bile çıkmıyordum çok fazla. Kendimi odama kitlemiştim annem bana sık sık kızıyordu sana bu engeli veren Rabbin yaşayacağın zorlukları bilerek verdi MİRA bunu bil ve ona göre hareket et. Eğer bu zorlukları taşıyıp kaldıramayacağını bilseydi vermezdi kIzım diye hep nasaatkardı bana annem 🌹
***
Yine o erkek yurdunun önünden geçmek zorundaydım. Çünkü yazılmış olduğum Arapça kursu tam olarak yurdun ilerisinde sol çaprazında kalıyordu.
Bu mahalle sessizliği ve edebi ile insana farklı bir hava katıyordu.
Tam olarak mahalleye adım atmıştım. Medres-ül Konak mahallesi yine bütün muhabbetini ve edebini yansıtıyordu. Bugün yurttan buram buram Kuran kokusu geliyordu, dilleri bülbül gibi ayet şakıyordu hafızların.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EHL-İ AŞK (Askıda)
SpiritualBunalmış,daralmış kalplere bir çay molasından da kısa huzuru verecek bir yol, bu yolda sana yoldaş olacak bir dost... Attığım her adımda bir tefekkür, baktığım ve bakamadığım, duyduğum ve duyamadığım, şu eşsiz alemde aradığım sen, bulduğum sen, duy...
