Kanlı intikam savaşı için kasabasına geri dönerken unuttuğu bir şey vardı, aşk!
Küçük yaşta ailesinden koparılan Lavinya'nın ve ikiz kardeşi Almira'nın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya ile karşılaşmak istemediğinden kantine gitmekten vazgeçti Almira. Sonuçta sevgilisini 12 yaşından beri seviyordu. Bu kız ne zaman vazgeçecekti acaba?
Matematik dersinden çıktıktan sonra hava almak için bahçeye çıktı. "Ya bu kadın anlatamıyor ya da ben de bir sorun!" var diye düşündü. Neyse ki Poyraz vardı.
"Yine dalıp gitmişsin." diyen Poyraz'ın sesiyle irkildi. Daha sonra ayağa kalkarak sıcacık gülümseyip sarıldı.
"İyi ki geldin." dedi fısıldayarak.
"Bir şey olmuş." dedi Poyraz kendinden emin bir şekilde.
Gözlerini yere sabitleyip "Hayır, bir şey olmadı ama... Tam 13 sene önce bugün Lavinya'yı bizden aldıkları gün. O yüzden canım biraz sıkkın..." dedi iç geçirirken.
Poyraz Almira'nın yüzünü avuçlarının arasına alıp "Elbet bir gün kardeşinle kavuşucaksın Almira. Bunun için ne gerekiyosa yapıcam. Seni böyle görmek istemiyorum, hadi artık asma suratını lütfen." dedi moral vermek için.
"Alıştım, ama inanıyorum bir gün gelicek. Bugün değilse bile elbet birgün." deyip gülümsedi Almira da.
Poyraz "Ve bugün senin doğum günün." dedi ellerini ovuşturarak.
Hafif gülümseyerek "Evet." dedi. İçi buruktu, 5 yaşına kadar hep ikiziyle kutlamıştı. Daha sonra onu almışlardı, zorla...
"Ee bu akşam ne yapıyoruz?" diyen Poyraz'ın sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı.
"Aslında içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor." dedi.
"Hadi ama Almira bugün 18. yaş günün, kesinlikle kutlamalıyız."
Poyraz'ın bu istekli halleri çok hoşuna gidiyordu, onu kırmamak için "Peki tamam." diyebildi sadece.
Daha sonra eve gidip hazırlandı. Kasabanın barında ufak bir parti planlamıştı arkadaşları.
Beyaz, dizlerinin biraz üstünde biten elbisesini ayna karşısına geçip düzeltti. Daha sonra aynadaki yansımasına daldı. Eğer onlar olmasaydı diye düşündü... Belki de bu doğum gününü Lavinyayla kutlayacaktı. Kim bilir şimdi ne yapıyor diye düşündü. O da kendisi gibi arkadaşlarıyla mı kutluyor yoksa bir köşeye çekilmiş elinden hayatını çalanlara mı kızıyordu? Kim bilir...
İsteksiz evden çıktı. Poyraz arabasıyla kapının önünde onu bekliyordu. Derin bir nefes alıp arabaya bindi.
Poyraz büyülenmiş gibi Almira'ya bakarak "Melek gibi olmuşsun Almira." dedi.
"Teşekkür ederim." dedi önüne bakarken, biraz da utanarak.
Poyrazla birbirlerini seviyorlardı ama büyük bir aşk yaşamıyorlardı ya da tutkulu denilecek kadar aşık değillerdi birbirlerine.
Bara girdiklerinde karanlığın içinden büyük bir gürültü koptu. Duyulabilen sadece alkış sesleriydi, görülebilen ise büyük pastanın 18 mumunun etrafı aydınlatması, ne kadar aydınlatabilirse...
Işıklar barda geri açıldığında ise tanıdığı tanımadığı herkes buradaydı. Pastanın başına geçti ve tam üfleyecekken dilek tutması gerektiği geldi aklına. Her sene olduğu gibi bu sene de 'Kardeşimleartıkkavuşmakistiyorum.'dedi içinden gözleri kapalı. Sonra gözlerini açıp kocaman gülümseyerek mumları üfledi.
Pastayı üfledikten sonra herkes kendi halinde takılmaya başladı. Arya elinde hediyesiyle hızlıca gelip Almira'ya sarıldı.
"18. Yaş günün kutlu olsun canım!"
"Teşekkür ederim Arya, hediyeye ne gerek vardı?"
"Sen benim en yakın arkadaşımsın tabi alıcam." dedi gülümserken.
Evet öyleydi... Arya ile lisede tanışmışlardı ama kısa zamanda yakın arkadaş olmuşlardı.
♠
Gece bittiğinde Poyrazla bardan çıktılar. Poyraz kendi hediyesini sona saklamıştı. Arabayla sakin bir yerde durdular.
Poyraz cebinden küçük ama tatlı bir kutu çıkardı.
Almira'nın gözlerine bakarak "Seni her zaman seveceğim. Bunu sakın unutma." dedi. Almira hediyeyi önemsemeden Poyraz'ı kendine çekip öpmeye başladı. Dudakları, fazla soğuk ama tatlıydı...
Sonunda dudaklarını ayırabildiklerinde gülümseyerek elindeki kutuyu Almira'ya uzattı.
Büyük bir merakla kutuyu açtı Almira. İçinde melek sembollü kolye vardı.
"Bu... Bu çok güzel." dedi boynuna sarılarak.
"Sana en çok hitap eden şeylerden birisi." dedi Poyraz kolyeyi alıp boynuna takarken. Almira gülümseyerek bir Poyraz'a bir de kolyesine baktı.
Saat geç olmuştu, Poyraz, Almira'yı eve bırakmak için arabayı çalıştırdı. Arabanın farları karşı duvarı aydınlatırken Almira öylece kalmıştı.
Duvarda kanlar içinde asılı olan bir adam vardı.
Buraya geldiklerinde böyle bir şey yoktu. Ne ara olmuştu?
Poyraz bakmak için arabadan inerken Almira'ya "Sakın arabadan inme!" dedi. Almira ise endişlenerek arkasından "Dikkatli ol Poyraz!" diye bağırdı.
Poyraz cesedin yanına gittiğinde Almira da dayanamayıp yanına geldi.
Almira ne olduğunu anlamak için biraz daha yaklaştı cesede. Boynunda ısırık izleri vardı.
"Bu... Bunu bir hayvan yapmış olamaz değil mi?" dedi dikkatle incelerken.
"Hayır, bunu hayvan yapmadı." dedi Poyraz kendinden emin bir şekilde.
Almira bakmaya devam ederken duvarda asılı bir şey daha gördü. Bu, 5. yaş günlerinde babalarının Lavinya ve Almira'ya hediye ettiği kurdela şeklindeki tokaydı. Almira az çok hatırlıyordu.
Almira biraz daha yaklaştıktan sonra tokayı eline aldı. Üzerinde bir not vardı. Not kanla yazılmıştı.
Notta "Doğum günümüz kutlu olsun kardeşim." yazıyordu.
Almira şaşkın bir şekilde irkilerek geri çekildi. Daha sonra Poyraz'a dönüp "O geldi!" dedi.
