BAEKTAE

HATIRLIYORUM

1 hafta sonra 

gözüme çarpan güneş ışığı beni rahatsız ediyodu gözlerimi yavaş yavaş açtım gözlerimi tamamen açtığımda etraf bulanık görünüyodu gözlerimi sıkıca kapatıp tekrar açtım etraf dahada netleşmişti karşımda bir kız duruyodu gözleri yaşlıydı sürekli lütfen taeyeon diyordu kimdi bu taeyeon cok susamıştım

  " su "

kız şaşkın şaşkın bana bakıyodu yüzünde bir gülümseme oluştu ne kadarda güzel gülüyordu öyle güzel gözleri kısılmıştı gülünce gülüşü bana enerji vermişti sanki 

  " uyandın taeyeon kendini nasıl hissediyosun "  

demek taeyeon dediği kişi benim ama ben niye adımı bilmiyorum güzel gülen kız doktoru çağırdı içeri uzun boylu bir adam girdi üzerindeki önlükten doktor olduğunu anlamıştım 

  " sonunda uyandın kendini fazla zorlama sadece benimle konuşmanı istiyorum taeyeon"

 benden konuşmamı istiyodu aslında onlara aklımdan geçen soruyu söylemek istiyodum dudaklarımı yavaşça araladım ve aklımdan geçen şeyi söyledim

  " taeyeon dediğiniz kişi ben mi oluyorum neden buradayım "

yüzünde gülücük olan kızın yüzündeki gülücük yerini şaşkınlık ifadesi almıştı 

  " taeyeon hatırlamıyomusun hadi söyle ben kimim "

  " hatırlamıyorum  "

gözüm koluma kaydı sargıyla sarılmıştı ama neden böyle 

  " koluma ne oldu böyle "

başımda duran doktor bana kolumun yaralandığını ve ameliyat ettiklerini söylediler sonra doktor bana sorular soran kızı alıp kapının önüne çıkardı konuştuklarını duyabiliyordum ona benim hafızamı kaybettiğimi söylüyodu sanırım kızın adı tiffany imiş adı da kendi gibi güzelmiş doktor yanımızdan ayrıldı tiffany yanıma geldi 

  " bak taeyeon geçici bir hafıza kaybı yaşıyosun ama merak etme kalıcı değil  "

biz konuşurken içeri uzun boylu kepçuk biri girdi sanırım oda benim hafıza kaybı yaşadığımı biliyor 

  " bak taeyeon buda chanyeol bizim komşumuz  "

aynı evde mi yaşıyoruz biz hayatım güzle benziyo sanırım 

  " mereba taeyeon kendini nasıl hissediyosun  "

uzun boylu çocuğa cevap verdim

  " kendimi tuhaf hissediyorum "

  "  merak etme en kısa zamanda iyileşiceksin "

adı chanyeol olan çocuğa gülümsedim tiffany ile konuşmaya başladı sessizce onları dinledim kız o nerede  diye sordu cahanyeol cevap verdi sakinleştirici iğne vurdular hiç bişey yemiyo serum taktılar buraya gelmek istedi ama doktorlar izin  vermedi serumu bitince gelmeye zor ikna ettik yoksa serum bitmeden gelicekti dedi bahsettikleri kişi kim bilmiyorum

onlar konuşurken içeri biri girdi orta boylu yüzünde korku ifadesi ile dolanan bu çocuk çok yakışıklıydı küçük gözleri vardı küçücük de bir burnu sanki kalemle çizilmişti dudakları üst dudağı çok ince alt dudağı ise normaldi yüzü ise pürüssüzdü ama yüzündeki ifade pek de iyi değildi mutsuz ve korkmuştu yavaşça bana yaklaşmaya başladı bana doğru attığı her adımda ben korkmaya başladım vücudum alev alev yanıyodu sanki anlımdan terler akıyodu gözlerimi sım sıkı kapattım gözlerimi tekrar açtığımda baş ucumdaydı elini elime değdirdi işte o an çığlık atmak istedim derin derin nefesler almaya başladım doktor yanımıza geldi baş ucumda duran adamı koltuğa otutturdu sanırım korkmuş olduğumu anlamıştı