Niets Is Wat Het Lijkt..

41.

Mn naam is: Mina
ik ben 15.
en ja marokkaans hahaha de meeste zaten in de buurt!
verder met het verhaal...

.

'Weweeweee' schreeuwt Dina.
'Rustig hbiba ' zegt Yassin .
'Ja rustig schatje we zyn er byna.'
'Hoelang nog e Yassin?' zeg ik.
'Half uurtje fzow' zegt hy.
Ik pak wat kauwgum uit mn tas .
ik pak er een uit en stop hem in mijn mond. ' Wil je?' vraag ik aan yassin.
'Ja geef' zegt hy
hij pakt het aan en smakt overdreven.
ik giechel zacht en ik pak mn telefoon. ik doe mn oortjes in en ik val in slaap.

27 min later.
'Lina Lina we zyn er . Lina schat sta op' zegt Yassin.
'He?' zeg ik slaperig.
ik stap uit en pak Dina uit haar Kinderstoeltje.
'Kom bij mama' zeg ik zacht.
ik strijk mijn rok glad en Yassin kijkt me aan.
'Daar gaan we dan he.' zegt hij .
Ik overhandig Dina aan Yassin en samne lopen we naar mn Vader's huis.
we staan voor het huis en ik druk voorzichtig op de deurbel.
Ik hoor het slot overdraaien. mijn hart bonkt in mijn keel en ik zie iemand openmaken.
een oud Marokkaanse man doet open . hij heeft een klein grijs baardje en een snor. hij ziet er heel aardig uit .
'Hallo? Kan ik helpen?' vraagt hij aardig.
'Ja. we zoeken deze man.' zeg ik met een brok in mijn keel.
ik geef de foto aan hem en hij bestudeerd de foto met grote ogen.
'Gij spreekt daar mee.' zegt hij.
'Oh.. Dan.. Bent.. u' zeg ik zacht.
'Maar waarom willen jullie dat weten?' zegt hij dan.
'Ik .. ben uw.. dochter.' zeg ik bijna huilend.
'Sorry?' zegt hy verbijsterd.