Niets Is Wat Het Lijkt..

49.

ik zie een meisje zitten . ze zit te huilen en haar haar zit over haar gezicht heen.
ze zit keihard te huilen en ze doet haar handen voor haar gezicht.
ze heeft alleen maar een onderbroek en een hempje aan.
'D..d..d..di..dinnnaaa' zeg ik stotterend.
ik val op de grond neer.

het doet zoveel pijn om mn kind zo te zien.

mijn eigen kind.

het is allemaal mijn kk fout.

ik ren naar Dina toe en ik knuffel haar.

'Mama is bij je prinses..' fluister ik in haar oren.

ik huil het uit..

ze kijkt me met haar oogjes aan.

ze zijn heell erg lichtbruin .

maar ze lijken nu grijs.

'Mama.' zegt ze.

'Ja.' zeg ik
'ben je mama' vraagt ze.

ik huil het uit .
'Ja Dina. ik ben je mama. ik heb je jaren zitten zoeken.
ik ben je kwijt geraakt.
sorry' zeg ik.
Yassine komt naast Dina zitten en hij geeft haar een kus op haar wang.
'Papa.' zegt ze.
'Ja . ik ben je vader lieverd.' zegt Yassine.
zijn ogen zijn rood geworden en gevuld met tranen.

'Kom we gaan naar huis.' zegt Yassine.

ik til Dina op en ik loop uit de club richting de auto van Rachid.
ik kan natuurlijk niet op de scooter terug.

onderweg heeft dina een paar keer nog gevraagd of ik haar mama was.

het doet me zoveel pijn om dat te beantwoorden.

een kind zou dat moeten weten.

maar ze heeft me natuurlijk 3 jaar niet gezien.
dus logisch dat ze dat vraagt.

we komen thuis aan .
eindelijk weer een normaal leven.

HeyHay

ik wil graag het volgende hoofdstuk 13 jaar later doen.
zal ik dat doen of zal ik gewoon normaal verder schrijven?
ik had namenlijk een idee voor 13 jaar later.
laat het me weten! .
en als je toch upp zegt . zeg dan ook meteen 'zo houden' of '13 jaar later'

stemmen& natuurlijk reageren♡