Otulisz mnie swym płaszczem, chroniąc przed zimnem. Utulisz do snu. Uchronisz przed złem. Lecz zbłądzić pozwolisz, jak i powrócić. Krzyczeć i bić nie będziesz. Lecz opiekować się mną będziesz. Wytłumaczysz mi wszystko. Powierzam Tobie me serce, ciało oraz duszę. Byś mnie przez całe życie i po nim prowadziła, nawet, gdy zbłądzę. Postaram się zmienić dla Ciebie na lepsze. Oddam Ci się w ręce. Gdyż ty mną przenajświętszą matką, powierniczką oraz pocieszycielką.
CZYTASZ
Wiersz życia
PoesíaWiersz życia to zbiór większości jak nie wszystkich moich wierszy, gdyż twórczość to coś co nie liczni publikują...
