Yaşayamadığı tüm duygularını tek bir adamda bulan,kurtarıcısı olan bir kız,bütün sevgisini bu adama verip ona aşık.olmasıyla başlayan bir hayat.Peki ya adam onu gerçekten sevmişmiydi?Sevgiyi öğrettiği bu kızı seviyormuydu?
"Her şey oyunmuydu?"dedim gözlerimden yaşlar akarken.İlk defa birine güvenmiştim.İlk defa gerçekten sevildim sanmıştım.Ama şimdi herşeyin bir oyun olduğunu ve beni kullandığını öğreniyordum."Hiç bir şey bilmiyorsun" drdi ben hıçkırarak ağlarken bana doğru bir adım gelmesiyle ben de bir adım geriledim,olduğu yerde durup gözlerime baktı.Onun da gözleri dolmuştu.Ama artık ona inanmıyorum."Sende nefret ediyorum"deyip arkamı dönüdüm.ve yürümeye başladım."Lütfen gitme,seni seviyorum " derken ona dönüp bakamadım,bakacak cesareti bulamadım kendimde.Ne yapacaktım o yokken ailemi,arkadaşlarımı,evimi yetmezmiz gibi bir de ruhumu almıştı şimdi ise yüreğimi ona verip yalnızca bedenimle ortada kalmıştım.Belki artık bedenimde bu enkazın altından kalkmamalı.
Gidecek hiç bir yerim yok tek çarem eskiye dönüş belkide başından beri eskide kalmaktı.
