We're meant to be, APART.

chapter2

"iloveyou"

"iloveyou"

"iloveyou"

"iloveyou"

"iloveyou"

"iloveyou"

parang echo na umulit ulit ang mga salitang yan sa tenga ko, di ako makapagsalita, di ako makagalaw, all of a sudden parang huminto ang mundo ko at tanging kami lang dalaw ang tao.. ako na di pa din makagalaw habang nakatingin sa mata nyang naghihintay ng sagot.

hindi ko alam ang dapat kong gawin, hindi ko alam kung anong isasagot.. oo alam ko sa sarili kong mahal ko pa rin ang taong to. pero yung sakit na dinulot nya, andito pa rin eh.. masakit pa din..

bumalik ako sa sarili ko ng bigla syang nagsalita..

"hindi ko minamadali ang isasagot mo, pero sana maniwala ka sa sinasabi ko. alam ko sobrang painful yung bigla kong pang iwan sayo dahil lang nanlamig ako, pero nung mawala ka, narealized ko kung gaano kakulang ang sarili ko.. iloveyou, i still loveyou bhabe.. i'll wait till the ryt tym pag handa kana ulit.." he kissed me in the forehead at tumayo na, but before he left my pahabol sya

"till the ryt time bhabe, i'll wait :)"

--

"gagu ba yun? pagtapos ng ginawa sayo babalik sya ng parang ganun ganun na lang? oh ikaw naman ro-ann! wag kang tangang maniniwala ulit sakanya" sermon ni bespren, tinext ko kasi sya at pinapunta dito after kung makabalik sa katinuan at sinabi ung nangyari. at hindi ako nagkamali, sermon lang aabutin ko..

"malay mo totoo na dis tym? bat di ko bigyan ng chance diba?" sagot ko

"tanga ka sa lahat ng tanga pag ginawa mo yan! gago ka din eh! sinabihan ka lang ng iloveyou nawala na lahat ng pain na dinanas mo nung iwan ka nya? tsk! stop it ro-ann magising ka nga!" ayan na po galit na sya, ganyan si bespren pag galit RO-ANN tawag sakin at hindi panget..

haiist buhay, pwedeng magdisappear nlng ako ngayon para di ako naguguluhan??

--

KING's POV

hayys! sobrang nakakairita! nakakainis si ro-ann! bakit ganun? ako ung naging strength nya nung iwan sya ng gagong un! tapos ngayung bumalik parang ang dali lang sakanyang balikan ulit!!

oo tama kayo! hindi kayo nagkakamali! mahal ko si ro-ann! mahal ko ang bespren ko, yun din ang dahilan kung bakit wala akong girlfriend ngayon! dahil abala ako sa bespren ko. abala ako sa pag-aalaga saknya lalo na nung nasaktan sya ng gagung thyrone na yun!

nasasaktan ako sa twing nakikita ko syang umiiyak nung mga panahong yun, sa twing sinasabi nya sakin kung gaano nya kamahal ung walangyang yun, at everytime itatanong nya sakin kung

"ano bang kulang panget? panget ba ko kaya sya nanlamig? my nkita naba syang bago?"

ang tangind nasasagot ko lang ayy..

"hindi lang siguro kayo meant to be, hindi ka panget, at lalung walang kulang sayo, para sakin ikaw ang pinakaperpekto, at deserve mo yung taong totoong magmamahal sayo" hindi ko alam kung nahahalata na ba ng panget na yun ung nararamdaman ko for her, pero kung pwede ko lang talagang isigaw na mahal ko sya matagal ko ng ginawa, kaso hindi pwede eh! duwg ako dahil alam kong hindi higit sa bespren ang tingin nya sakin.. kaya patago ko nalang syang minamahal, kaya patago din akong nasasaktan, just like this time :'(

--

THYRONE'S POV

alam kong nasaktan ko sya, alam kong pinahirapan ko sya lalo na nung bigla ko syang iniwan dahil lang sa nanlamig ako. pero nung mawala sya, di ko na alam ung totoong meaning ng happiness, di nako makatawa ng totoo gya ng lagi naming ginagawa pag magkasama kami, sana mahal nya pa ko, sana ako pa din ang laman ng puso nya, sana bigyan nya ko ng chance na pawiin lahat ng sakit, sana lang, sana kaya ko pang ibalik..