Selfishly Inlove (MAJOR REVISION)

3

Daniella

Bago ako pumasok sa restaurant at boutique i make sure na dadalawin ko muna siya. Magdadalwang taon na sana siya ngayon, kung hindi lang ako naging pabaya, kung hindi lang sana ako nagpadalus dalos. Walang araw na hindi ko sinisi ang sarili ko sa nangyari. Kung pwede nga lang bumalik sa nakaraan isa ito siguro sa mga babaguhin ko.

Matapos kong magsindi ng kandila ay umalis na din ako para dalawin ang dati naming bahay. Kung saan kahit minsan sa buhay ko naging sobrang saya ko.

Araw araw na lang na ginawa ng Diyos, ganito ang routine ko tuwing umaga. Sa anak ko at sa kanya. Hindi pa ako handang bumitaw, kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko kung sakaling magtagpo muli kami...

Nakukuntento na lang ako na pagmasdan sa malayo ang dating gate namin. Kahit alam ko na wala ng nakatira doon kundi si Manang Luz na siyang tagapangalaga namin, araw araw ko pa din itong pinupuntahan. Siguro dahil umaasa pa din ako na babalik siya, susuyuin ako, at mamamahalin akong muli.

Inistart ko na ang kotse ko ng biglang bumukas ang gate ng bahay namin at mula doon ay kitang kita ko ang paglabas ng isang sasakyan. Ayoko sanang umasa na siya yan, na bumalik na siya pero sinasabi ng puso at isip ko na eto na siya papakawalan ko pa ba?

Naputol ang pag iisip ko ng biglang tumunog ang phone ko.

"Mam Daniella, absent po si Ate Lina ngayon. Kasi po deadline tayo bukas, paano po kaya yun Mam?", my secretary informed me, kailangan ko ng magpunta sa boutique.

"We'll talk later im on my way already. Give me 10minutes."

I started the engine and headed towards the boutique. As soon as i arrived, nabigla ako sa nadatnan ko sa loob ng boutique, ano bang problema ng mga ito at nagkakagulo sila?

"Whats happening here?", ilang minuto pa bago nila ako napansin kaya naman nagsilapitan sila sa akin at iniwan ang mga ginagawa nila.

"Mam Daniella, kasi po deadline na po itong summer collection tomorrow para po sa season 20** ng Macline Fashion. Sampong sewer po natin ang nakaleave at hindi po natin ito matatapos bukas.", namomroblemang sagot ni Tessa.

"Sige, ganito na lang tapusin nyo kung ano ang matatapos niyo ngayon.ako na lang muna ang tatao dito sa boutique, sa manufacturing na lang muna kayo."

Sumangayon naman silang lahat, tinawagan ko na lang si Betty para sabihin na hindi ako makakapunta sa restaurant ngayon.

Dahil wala naman akong masyadong ginagawa at wala pang customer, napagpasyahan kong maglaro muna sa aking phone. Nawili ako sa paglalaro kaya hindi ko namalayan na may customer na pala.

"Excuse me? I was thinking maybe you can help me choose the best suit for me?", that voice, that smell, no! He cant be here...

He cant...

Not now...

Hindi pa pwede...

"Ehem... Can you help me choose, babe?"

Babe?

Babe?

I finally got the courage to look at him. And he is really here... God, Daniella act naturally! Act as if you dont know him... Act like a selective amnesia people are...

"Oh! Im sorry sir... Yes, of course i'll help you. What occassion?", thanks God i didn't stutter.

"I have a dinner..."

"Date?", oh my did i ask that? Shems, i just hope i dont sound bitter..

"No, dinner meeting." He said while looking at me. Hindi tuloy ako mapakali. Pilit niyang hinuhuli ang mga mata ko but then i can't stay looking at his eyes because i know that when i did malalaman niya na nagsisinungaling ako sa kanya, sa kanilang lahat.

I finally came up with this blue suit na siguradong bagay na bagay sa kanya. I gave it to him ang let him fit it while waiting for him outside.

I didnt know he was here... Hindi ko akalain na dumating na pala siya from his business trip. Two years, two years of no communication with him. How will i possibly feel? How should i react? If i can just hug him like nothing happened, if i can just kiss him, if i can just talked to him like nothing bad happened... If i can just...

"How do i look?", asked the man who take my breath away.

"Handsome. Perfect just like before..."

"Pardon?"

"Ah, i said you look good."

One minute of silence is like hours to me already, hindi ko alam kung bakit ganito ba ang nararamdaman ko. Alam kong nakatitig pa din sya sakin, alam nya ba na ang awkward para sa akin itong sitwasyon namin?

"Will you be kind enough to be this poor man's date later"

"Ha?", tama ba yung narinig ko na inaaya nya akong maging date para mamaya?

"Actually, it is a party, but the director said that we can just have an informal meeting there. So, can you be my date tonight?"

"Ha? I mean we didn't know each other. And gawain mo ba talaga na basta na lang alukin ang babaeng makikita mo para samahan ka sa party na pupuntahan mo?", do i sound convincing here?

"Haha... Still playing your games, eh?"

"What? What games?", anong ibig nyang sabihin? Games?

"Nevermind, i was going to ask my wife but..."

"Wife? You're married?"

"Yes, but she's not available. I guess she's still stuck with her games. Tss, two years yet she's still childish..." The f did he just said that I'm childish?

Control Daniella!

Dont freak out! Pangatawanan mo na may amnesia ka...

Fudge! He's looking straight to my eyes and he's getting closer and closer...

"Oh my God! MICHAEL?! BESSY?!"

Savior it is! Buti na lang dumating si Betty!

"M-Michael? Ikaw ba talaga yan? OMG! When did you arrived? I thought wala ka ng planong bumalik ha!", lumapit sya kay Michael sabay hampas sa balikat.

"Tss. Do you really need to hit me? And please lower your voice." Michael said annoyed.

"He-he... Nagulat lang kasi ako na nakauwi ka na pala...", wala ba silang balak na isama ako sa usapan nila?

"Tsk! I really hate traffic jam! If not for the party tonig----", napatingin kaming tatlo sa pinto ng biglang pumasok si Kuya Dex kasunod si Vince.

"Dex, i told you to use the shortcut, hey, why did you sto---", napahinto silang dalawa sa pagpasok ng makita kaming tatlo.

Moments of silence...

Minutes of silence....

Still no sounds....

Sileeeeeeence....

"Ehemmm, why are we all quiet?", i asked breaking the silent war we had.

"Psh! Hmm, where are your employees Daniella? Shouldn't you be at the restaurant now?" Kuya Dex asked ignoring my question.

I mean really? Is that all he can asked after all...

"Bro, Michael! Finally, nakauwi ka din. Akala ko wala ka ng planong bumalik e..." Vince said while having a fistbump with Michael.

Hindi ko na nasagot si Kuya dahil pinagmamasdan ko sina Vince at Michael, i missed this... I missed us...

Kung pwede lang sana... Kung ganun lang kadali ang lahat....