Arkadaşlar bu kitaba acil bir şekilde başladım. Çünkü hepimizin bildiği gibi tecavüz vakaları cidden çok gelişti.
Özgecan Arslan:Bindiği minübüsteki şöför tarafından tecavüze uğradı. Direndi. Ellerini kesti. İşi bittiğinde yakarak öldürdü.
Cansel:Ma...
İlk sözüme özür dilemek ile başlamak istiyorum. Ben bu kitabı tecavüz olaylarından sonra hiç düşünmeden başladım. Ama şimdi ne bok yiyeceğimi bilmiyom aq. O yüzden ilk bölümler kısa olucak. Ekşın mekşın fazla garip olaylar olacak. Ve size bir spoiler vermek istemiyorum. Önceliklem duyurular olacak her kitap gibi. İştem böyle ya. Neyse hadi başlayın aq çok konuştum. Şimdiden 62 kelime oldu aq. O may Allah!! No fesat no!!
★★Yazarişkonuzdan hepinizi mucuklar. ★★
"Ya lütfen yapma ben sana ne yaptım ki lütfen" diyerek ağlıyordu genç kız. Akşamın saat 9undan beri içen adam ise ayakta durmakta zorlanıyordu. Sebepsiz yere içen bu adam genç kızın hayatının sonuna mâl olacaktı. Lakin adamın umrunda değildi. Genç adam "sizin için mutluluk neler çağrıştırıyor?" -onu benimlen garı bilir sen ne bileceğn kiğ-Diye sorduklarında bile "mutsuzluk benim için mutluluktur." Diye cevap vermişti.
Genç kız bir yandan ağlıyor bir yandan ise yalvarıyordu. Çıkışta genç kız ablasıyla kavga etmişti. Küçük bişey olsa bile küçük kalbi yine parçalara ayrılmıştı. Yapacak bir şey yoktu. Genç kız hem ağlıyor hem yalvarıyor hemde içinden 'çabuk bitsin' diye sayıklıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Genç kız ağlayarak eve gelmişti. Adamın işi bitmişti ama kızda bitmişti. Bir kaç kişi olayı görseler bile kurtarmaya tenezzül etmemişlerdi. Kız artık namuslu değil, kirliydi. Yada sadece öyle hissediyordu kendini. Sonuçta karşı koymuştu ama başaramamıştı. Kendinin hiçbir suçu yoktu. Ama öyle hissediyordu işte! Genç kız odasına koşar adım çıkıp odasına kitlemişti kendini. Hem ağlıyor hemde bağırıyordu. Üvey annesi ve öz babası şirkette, öz ablası ve üvey abisi ise okuldalardı. Çalışanlar kızın bağırtısı ile odanın kapısının önüne gelmiş,ve kapıyı yumrukluyolardı. Ama kız bu utanç ile kimsenin yüzüne bakamazdı. Ne babasının, ne ablasının,ne üvey abisinin, hiç sevmesede üvey annesinin, çalışanların dahi yüzüne bakamazdı. Utanç içinde kahroluyordu genç kız. Genç adam ise yaptığı şeyden oldukça pişmandı. Böyle şeyler başına gelirdi. Lakin kızlar adamın üstüne atlarlardı. Adam masum kızların değil. Kendinden iğreniyordu ama iş işten geçmişti. Kızın masumluğunu çalmıştı. Adam hala olayın yaşandığı yerde duvara yaslanmış kendine küfrediyor,masum bir kıza tecavüz ettiği için kendinden tiksiniyordu. Neden böyle bir şey yaptığını bilmiyordu. Ama bunu telafi edemeyeceğini de biliyordu. Duyguları karışıktı. Bok çukuruna batmış nefes alamazken kızın son hali gözünün önünden gitmiyordu. Çok ağlamıştı ama kızı dinlememişti. Kızın ağlamasına üzülmemişti. Lakin şimdi.... şimdi ise yaptığından ölesiye pişmandı. Aklına g elen fikirle daha önce aklına getirmediğine lanet etti. Hızla telefonu çıkarıp güvendiği adamı aradı.
Bazı şeyleri telafi edemezdi ama telafi etmeye çalışabilirdi.
