Raadsels

Verdacht

Rick wordt naar een kamer begeleid die helemaal duister is. Alle zonweringen en gordijnen zijn dicht, zodat de buitenwereld niet zichtbaar is.
Daar wordt Rick op een stoel gezet en zijn begeleiders gaan naast hem staan.
'Zo, weet je waarom je hier bent?' Vraagt een politieagent die al in het kamertje zat.
'Nee, ik weet het echt niet.' Meent Rick.
'LIEG NIET!!!' Roept de agent en terwijl hij dat zegt slaat hij hard met zijn vuist op de tafel, waarna hij zo onopmerkelijk mogelijk over zijn vuist wrijft.
Rick kromp ineen bij de schreeuw en zegt:
'Nee meneer, ik weet serieus niet waar u het over hebt.'
De agent begint dan te twijfelen en begint met vertellen.
'Op het moment dat jij je ontsnappingspoging aan het uitvoeren was, werd er niet ver van de boerderij waar jij gevangen werd gehouden een moord gepleegd. De politie was vrij snel...' Hij wordt onderbroken door een luide kuch van een van zijn bewakers.
De agent kijkt even boos naar hem, maar gaat dan verder.
'De politie was een tijdje later ter plekke...' Toen hij 'een tijdje later' zei, keek hij naar de begeleider door zijn ooghoeken.
'... en de dader was spoorloos. Er was verder ook niemand te bekennen, behalve de dode man van rond de 20. Zelfs de man die de politie belde was er niet meer. En aangezien jij op dat moment niet ver daarvandaan liep - we zagen je rennen met je ontvoerders achter je aan, maar als we meteen naar je toe zouden rennen, zouden de ontvoerders ons zien en zouden ze vluchten. - was onze verdachte nummer één: jou.'
'Maar dan zouden mijn ontvoerders het toch ook kunnen wezen?' Vraagt Rick.
'Nee, want onze spionnen hielden je ontvoerders de hele tijd in de gaten. We hadden namelijk vrij snel door dat jullie daar verbleven, maar we konden nog niks doen omdat zij je bedreigden.' Antwoordt de agent.
Inmiddels is hij wat aardiger geworden.
'Dus...' Zegt Rick.
'Dus eigenlijk hebben jullie mij expres daar laten zitten?' Terwijl hij dat zegt, pinkt hij een traantje uit zijn ooghoek weg.
De agent ziet het en een fractie van een seconde is er medelijden op zijn gezicht te lezen, maar snel krijgt hij weer die zakelijke blik terug.
'Ja, maar wij konden niet anders.' Verontschuldigd de agent zich.
Ergens snapt Rick de agent wel, maar hij wil niet toegeven. Hij blijft het maar raar vinden.

'Maar goed, jij beweert dus dat je niets van die moord afweet.' Verbreekt de agent de stilte. Terwijl hij dat zegt krabbelt hij wat op een kladbriefje.
Dan legt hij zijn pen met een klap op de tafel.
'Heb je verder ook nog iets gezien of iemand zien lopen terwijl jij vluchtte?' Vraagt de agent voor de zekerheid nog even.
'Nee, helemaal niets.' Zegt Rick terwijl hij in zijn geheugen graaft, geen detail slaat hij over.
'Of toch........' Zegt Rick. Bij die gedachte slaat hij zijn hand voor zijn mond en kijkt verschrikt en tegelijkertijd bang uit zijn groot opgezette ogen.