Hayat neden hep zor ( TAMAMLANDI)

O günler ne kadar da güzel di.

Ağlamamak için kendimizi çok zor tutuyorduk. Nasıl göz yaşlarımıza hakim olabilirdik. Bilmiyorduk. Ablam ben ve Ada birbirimize sarılıyorduk. Haberimiz yokken eniştem bizi hastanenin camından izliyormuş. Eniştemi biz fark etmiştik. Eniştem bize gülerek el salladı. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Ablama üzlüyordu ve daha doğmamış cinsiyet İ belli olmayan bir bebeğe üzülüyordu. eniştem baba olmak fırsatını kaçırmıştı. Ablam da anne olma fırsatını kaçırmıştı. Bizde Ada ile teyze olma fırsatını kaçırmıştık. Annem anaanne olmayı kaçırdı. Babam da dede olmayı kaçırmıştı. Üzüntümüzü kimseye belli etmememiz gerekiyordu. Ama yapmadık. Dayanamadık. Ablam bebekli ve çocuklu anneleri görünce göz yaşları daha da artıyordu. Bizde dayanamayıp ağlıyorduk. O gece ablamın yanında kalmıştık. Eskiden daha da güzeldi. Ben daha bebecikten annem ben babam ablam ve Ada hepimiz birden yatıyorduk. Yanımıza yeni bir aday geliverdi. Ama gelemedi. Annemle babam ayrıldıktan sonra Ada yı bizden saklamışlar. Neden sakladılar ki. Onun nedeninizle bilmiyordum. Ah o günler ne kadar da güzel di diyorduk hepimiz içinden. Üzülüyorduk. Napıcaktık. Ablam bir daha hamile olacakmıydı ki. Eğer hiç olmasa biz nazardık. Ablam anne olamıyacakmıydı. Abla dedim  yavaşça seslenerek. Oda efendim dedi. Kendini hiç üzme. Hep eski günleri hani hep birlikte yatardık geceleri onları hatırla benim komiklerimi. Kendini üzmeye izin verme. Seni seviyorum. Ablam gülerek gözlerinden yaşlar akıyordu. Oda bende seni seviyorum dedi. Ve hepimiz birden uyuya kaldık.

Merhaba arkadaşlar. Yepyeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenmişsinizdir. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Seviliyorsunuz. Görüşürüz✋🏻😘