BİR AVUÇ AŞK

İÇİMDEKİ SOHBET

  Günler, haftalar, aylar geçmişti saatler geçmezken...

  Kulağımda sevdiğim bir parça ve ona eşlik eden keman sesi... Arkamı döndüğümde gördüğüm yağmur içimi ıslatırken; sırtımı yaslıyorum cam kenarına... Aldığım derin bir nefes...

  Ve bugün ogün... Bugün suskunlukların konuştuğu, gözyaşlarının kaleme döküldüğü gün...Bugün günlerden Aşk.   

  Bugün seni yazıyorum. Adına Yüreğim dediğim seni... Bu bir Aşk hikayesi..

Kimine göre annesiydi aşk, kimine göre babası, kimine göre ablası, abisi, kardeşi, kimine göre sevdiği erkekti aşk, kimine göre ise uğruna ölebileceği kadındı. Ve bazılarına göre ise herkese diyemeyeceği dost kelimesini diyebildiği kişiydi aşk... Lakin aşk ne idi? Aşk bir dersti sevmesini bilene... Hayatı boyunca unutamayacağı bir dersti...

  Aşk ile başlamadı mı her şey? İlahi Kudret aşk ile yeryüzünü yaratmadı mı? Bizi yaratırken aşk ile üflemedi mi? O yüzden aşk bize adanmıştı... Aşk insanlıktı... İnsan olmaktı, insan olabilmekti...

      Aşkı sığdırmaya çalıştığım dualarda ağlarkenbulduğum oldu kendimi... Ben bir kişiliğe bürüyemedim aşkı belki ama ansızın biriolacaktı hayatımda... Beni değiştiren... Bütün aşkların vazgeçilmez tek son durağıvardır eğer gerçek Aşk ise. Tıpkı bu hikayenin sonundaki gibi...

    Heyecan ve umut biriktirmeyi sevenlerdenimdir fakat ne hikmet ise çok fazla aksilikler hedef alır beni... Yine onların birindeyken eşiğinden dönmeyi başarmıştım.

Ve o gün bir sınıfta buldum kendimi ilgisiz alakasız. Tanımadığım garip garip insanlar... Daha ilk günden soğumuştum diyebilirim.

Ta ki o el kalkana kadar...

Geçmiş anılar canlanır birden gözümde. Tanışmamızla başlar roman olur kim bilir belki de hikaye...

Önce bir el kalktı iki sıra önümden

Sonra bir ses yükseldi.

Ve o zaman anladım

Göz görmeden,

Kalp aşık olmaya yetti.

Geçen kısa bir an

Kelimeler yürekte inledi.

 Sanki 1 Kasım zaman...

Sevgi dedi, dostluk, kardeşlik

Aşk değil miydi zaten hepsi

Yoksa biz mi öyle zannettik?