BİR AVUÇ AŞK

Bölüm 3

    Seviyordum. Ve biliyordum sevgi emek ister. Seviyorsam birşeyler yapmam gerekti.

  Sevmediğim şeyler var mesela...

  Ama seninle sevdiğim

  Adına fedakarlık de sevgi ya da aşk...

  Değil miydi zaten bizi bize veren Aşk?

  Bizi bize veren İlah-i Aşk idi elbette... Duama cevap vermişti... O gelmişti hayatıma. Güzel günler, güzel anlar, özel hediyeler...

EVET İSTEDİM

Gönül sokaklarında yürümek istedim

Salına salına...

İlkbahar yağmuru düşerken omuzlarıma

Islık çalıp,

Mutluluktan gülümseyeyim istedim..

O anların tadını verecek lugatım yok anlatayım... Kişi kendisi gibi yaşar aşkını... Fedakar biri fedakarca yaşar aşkını..

GECENİN DÜŞLERİ

Ben sana yürüdüğümü bilirim geceleri

Ellerimde en özel hediye,

Dudaklarımda en güzel sözlerle

Sana koştuğumu bilirim ben

Yetişemeyeceğim korkusuyla

Koşarken yazdığım mektubu

Ardında sensiz kalan evin önüne bırakıp

Oturup ağladığımı

Ben geç yatmayı bilirim

Seni daha fazla düşünmek için

Sabahları erken kalkmayı

Seni uyandığında kapında karşılamak,

Güne senle başlamak için..

Seninle kol kola gezmeyi bilirim ben

Gülümsetmek o gülümseyişini görmek için

Sevmeyi bilirim ben

Seni mutlu edip,

Mutluluğunla mutlu olmak için..

  (Çok'un sınırı var mıdır? Eğer cevabını ''Yok'' ise sevgininde sınırı yoktur. Çünkü biz hep ''Seni çok seviyorum.'' diyenlerdeniz..)

   Hikayelerin konuları ya da  olayları farklı olsa da kahramanlar hep aynıdır..Biz değil miyiz hayatımızın yazarları? Suskun kalmışların hikayesi...

      Oy yorum ve görüşlerinizi bekliyorum yavaş yavaş olaylar başlıyor :) Şiir tadında bir olay olsun istedik bu yüzdendir birlikteliğimiz :)