Evet. İlk yolculuğumuz şehir gezintisi olmuştu. Onunla gitmiştim ilk o şehire. Ve yıllar sonra sadece o mana ile yine o şehirde olacaktım... O şehri seçecek ve orda yaşamaya başlayacaktım..
YOKLUĞUNDAKİ BEN
Yokluğunla avunmaya çalıştığım bir gece;
Geçmek bilmeyen zaman var elimde
Hatıralarım zihnimde,
Gözüm gönlümde,
Kulağımda sesin,
Şu an kim bilir hangi düşteyim...
İki tarafa ayrılan yollarım var
Ve yokluğunda iki tarafta da
Yok olacağım yollar bunlar
Sensiz nereye gittiğimin ne önemi var?
Senli olan her ilde benim ben olmuşluğum var...
Onunla yaptığım her eylemde benim ben olmuşluğum var... Bir zamanlar yokmuşum gibiydi. Şu an ki mutluluğum tamamen onu mutlu edebilmemden ve onu gülümsetebilmemden kaynaklanıyordu. İlk kez gülüyordu sanki bu kadar içten.. .
Anladım işte o zaman. Sevenin mutluluğu sevdiğinin mutluluğu ile başlar... Mutlu etmek için elimden geleni elbette yapıyordum. Yağmurda ıslanmayı, ona yetişmek için soluk soluğa koşmayı, cebimde kalan son para ile onu gülümsetecek hediyeler almayı.. Bunlar güzel olanlardı. Bir de onun için vazgeçtiklerim vardı. En büyük sevinçlerimden, düşlerimden, kalbini kırdıklarım oldu hiç istemediklerimden...
Ama yine de mutluydum. Çünkü onu mutlu ediyordum. Onu ne kadar çok sevdiğimi görebilecek kadar çok şeyler yapmıştım. Dahası hala yapacaktım..
Ne ayetler inmiş yeryüzüne
Kalp kırma sakın incitme!
Onunla ikinci seyahatim benim en uzun seyahatim olmuştu. Yalnız gitmek istememişti çünkü o yalnızlığı hiç sevmezdi. Üzgündü. Bende en az onun kadar üzgündüm çünkü gidemiyordum ve gidemeyecektim derken onu arayıp birlikte o kilometreleri aşıp onun yanında olacağımı söylemiştim. Lakin bunu söylerken çok kötü şeyler gelmişti başıma... Ama ben yine de mutluydum çünkü sevdiğim mutluydu.
Ve otobüs kalkıyordu. Onunla hayaller kuruyor, gelecek planları yapıyorduk. Her eylemimizde biz olacağımız planlar.. Söz verdik birbirimize. Ve o da söz verdi yanımda olacağına.
Ne olursa olsun yanımda olacaktın,
Ne oldu da şimdi yanımda yoksun?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR AVUÇ AŞK
Teen FictionSöyle Azizim ona; ''Biz''den bana ''İz'' kaldı... Zamansız sevdiğimizden mi , sevmeyi bilmediğimizden mi kaybediyoruz bilmiyorum.Bildiğim bir şey var geride kalıp ilerliyorum...