//DANCE//

0.2

Bu sabah baya mutlu kalkmıştım. Dans ederek hazırlanmıştım ve yürüyerek okula gelmiştim. Herşey insanların diline dolanan dedikoduyu duyana kadar harikaydı. Koridorda yürürken insanların acıyan bakışlarıyla karşılaşmıştım. Bella'yı bulduğumda ise ona ne olduğunu sordum. Herkes John'un beni aldattığını konuşuyordu. Ama bu sadece konuşmak değildi. Beni aldattığını gösteren video bile vardı. Bir kızla öpüşürken. Ve ben de şu an okulun kuytu köşelerinin birinde sessizce ağlıyordum.  Benden düzgünce ayrılsaydı bu kadar üzülmezdim. Onunla neredeyse iki yıldır çıkıyorduk. Kim bilir beni daha kaç kişiyle aldatmıştı. Ben biraz daha ağladıktan sonra Bella geldi ve beni zorla matematik dersine götürdü. Yaptığım tek şey uyumak olmuştu derste. Ne yapmalıyım diye düşünüyordum. Her dakika, her saniye. Onu gerçekten çok sevmiştim. Sevmeseydim zaten koca iki yıl onunla çıkmazdım ya.
Herkes suratıma bakıyordu. Daha bu konu üç-dört ay konuşulurdu. İnsanlar her beni gördüğünde 'ah doğru bu kız aldatılmıştı' diyecekler. Ve ben bundan son derece rahatsız olacaktım.
Ben böyle düşünüp durudum. Ta ki John'u görene kadar. Bana yaklaştığında ise sadece arkamı döndüm ve hızlıca yürümeye başladım. Sadece yüzünü görmek bile ağlamama sebep oluyordu. Daha da hızlanırken sert bir bedene çarptım yine(!). Ve tabiki yine(!) Chris'di.
"Cidden birbirimize çarpmaktan vazgeçmeliyiz." Dedi ve gülümsedi. "Sen ağlıyor musun?" hemen suratı ciddileşti. "Hayır sadece gözüm terledi." Dedim ve gözlerimi devirdim. "Tamam belki yeni tanışmış olabiliriz ama gerçekten ne olduğunu anlatabilirsin. Benden laf çıkmaz." Dedi. Arkama döndüm ve John'un nerde olduğuna baktım. Biraz geride çaprazımızdaydı. Ondan kurtulmanın tek yolu Chris'le gitmekti. Başımı salladım ve yürümeye başladık. Ona anlatmak istemiyordum. Çünkü dalga acımla dalga geçebilirdi. Sonuçta onu tanımıyordum.
Biraz daha insanlardan uzaklaştıktan sonra durdu ve bana döndü. "Anlatmak ister misin? Yani dala geçiceğimi falan düşünme. Ne kadar komik olsa da gülmiyceğime söz veriyorum." Gülümsedim.
"Sadece sevgilimin beni aldattığını öğrendim. Yani biz onunla iki yıldır çıkıyorduk. Cidden onu sevmiştim. Kimseyi sevmediğim kadar. Bu cidden çok, çok acıtıyor." Konuşurken gözlerim dolmaya başlamıştı. Chris ise önce biraz beni gözlemledi. Daha sonra ise bana sarıldı. Beni şaşırtmaya devam ediyordu.
"Emin ol kimse senin en ufak göz yaşına değmez anladın mı? O herifin yaptığı kendine. En azından sevilmeyi tattı ve emin ol seni çok arıyacak. Hem kim böyle biriyle ayrılmak ister ki? Onun seni geri isteyişi seni güçlendirmeli." Sadece teşekkür ettim. Yani sadece teşekkür edebildim. O an büyük bir şok yaşıyordum. Ama söyledikleri beni mutlu etmişti. Yaklaşık bir bir buçuk-iki saat konuştuk. Derse girmedik.

&&&&&&&&&&&&&
Bu bölüm diğerine göre daha iyi oldu ;)) her neyse lütfen beğenmeyi unutmayınnn;***