Love From Osaka [Sekai Yaoi]

@ 2 @

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာလူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
အိမ္မက္တစ္ခုပဲမဟုတ္ပါလား။
အဲ့ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆို တဲ့ေရာင္ျခည္ေလးနဲ႕ပဲ
လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနတာပါ။
သူ႕အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးကေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာကိန္းေအာင္းစျပဳလာပါသည္။
သုိ႕ေသာ္ သူကိုယ္တိုင္ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးကို
အမွန္တကယ္ျဖစ္လာေစဖုိ႕ ဆုမေတာင္းရဲပါ။
တကယ္လို႕မ်ား တစ္ခုခု လြဲေခ်ာ္သြားခဲ့သည္ျဖစ္ေစ သူထင္ထားသလိုသူေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္မလာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္လို႕ မိမိကိုယ္ကိုသိပ္ျပီး ဖိအားေတြသူမေပးခ်င္ပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေလာကၾကီးမွာ အရာအားလံုးကို
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးျဖင့္သာရင္ဆိုင္သြားခ်င္သည္။
သူ႕ေၾကာင့္မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် တစ္စံုတစ္ခုထိခိုက္နစ္နာသြားတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္သလို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရဲ႕ထိခိုက္မွဳေၾကာင့္မွလဲ သူ႕အတြက္တစ္စံုတစ္ရာထိခိုက္နစ္နာသြားတာမ်ိဳးသူမလိုခ်င္ပါ။
ဒါကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေလာကၾကီးအေပၚထားရွိတဲ့
တရားမွ်တတဲ့နိယာမတစ္ခုပါ။

ေနလံုးၾကီးသည္သူ႕တာဝန္ျပီးဆံုးေတာ့မည့္အခ်ိန္သို႕ ေရာက္ရွိလာေတာ့မည့္အခ်ိန္ထိတိုင္ သူတတ္စြမ္းသမွ်အလင္းစြမ္းအားေတြနဲ႕ေလာကၾကီးကို အက်ိဳးျပဳေနပါေသးသည္။ ထိုေနလံုးၾကီးထံမွစူးရွဆဲေနေရာင္ျခည္ေတြဟာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကိုပတ္ဖ်န္းေနဆဲပါ။ လူတစ္ဦးတစ္ ေယာက္ခ်င္းဆီအတြက္သီးသန္႕ရပ္တည္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး ကိုအလွေဖာ္ေဆာင္ေပးေနတဲ့ေလာကၾကီးရဲ႕ သာယာလွပမွဳေတြကိုသူခံစားေနမိသည္။

သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို အေဝးတစ္ေနရာသို႕
လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည့္အခါ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္​
္ေျပးလႊားေနေသာကေလးငယ္မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ သူ႕စက္ဘီးကယ္ရီယာတြင္ပါလာေသာ ေရဘူးေလး ကိုထုတ္ကာတစ္က်ိဳက္မွ်ေမာ့လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္နားတြင္တပ္ထားေသာ နားၾကပ္ကေလးကို ျပန္ျဖဳတ္ကာ သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲသို႕ျပန္ထည့္လုိက္ပါသည္။
ထို႕ေနာက္ေက်ာပိုးအိတ္ကို စက္ဘီးလက္ကိုင္တြင္
ခဏခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။