Chased (Dutch)

Hoofdstuk 1

Makayla Grace Summers's Point of View

26 - 04 - 2014

'Avery! Schiet op! We zijn laat! Zo meteen gaat het vliegtuig weg zonder ons!' Ik schreeuw naar haar en ren met mijn handbagage naar de gate. Achter me hoor ik gehijg en ik draai me om. Achter me staat Avery, haar witblonde haar zit in een rommelige knot achter op haar hoofd en er zijn een paar plukjes los. Haar groenblauwe ogen zijn wijd open en haar borst gaat snel op en neer. Ik draai me hoofdschuddend om en geef mijn ticket aan de stewardess. Ze scant het met een van die standaard glimlachjes op haar gezicht. Avery doet hetzelfde en we lopen de "slurf" in en dan het vliegtuig. Weer een andere stewardess glimlacht naar ons. Ik rol mijn ogen en loop met Avery door het vliegtuig naar achteren. We dringen ons tussen de mensen die nog staan en komen uiteindelijk achter in het vliegtuig aan. Onze plaatsen zijn de laatste twee stoelen en we ploffen neer. Ik zit bij het gangpad want ik ben langer dan Avery en stop onze handbagage in het luik, wel ik probeer het. Met mijn lengte kom ik niet zo heel ver, ik ben net 1,70. Ik sta op de punten van mijn tenen en duw mijn tas naar binnen. Ik laat hem los en zonder pardon tuimelt hij weer naar buiten, in mijn armen.

'Grrr. Blijf. Nou. Zitten!' en ik duw hem er weer in. Weer lukt het niet.

'Laat me je helpen,' zegt een donkere stem achter me. Ik schrik me een ongeluk en draai me snel om, alleen maar om in contact te komen met een borstkas. Ik zet een stap achteruit en val daarmee in mijn stoel. Ik kijk omhoog en zie een jonge man, hij is lang. Hij heeft blond haar en groene ogen. Hij is knap maar hij heeft iets vreemds.

'Zal ik je helpen?' vraagt hij weer beleefd.

'O! eh, ja! Graag,' ik geef hem mijn en Avery's tassen en glimlach een naar hem. Hij stopt ze erin met gemak.

'Dank je!,'

'Graag gedaan,' en hij loopt weg. Nu pas zie ik dat hij stewards kleren aan heeft. Ik kijk naar Avery die probeert haar lach in te houden door haar lippen hard op elkaar te drukken.

'Ga maar,' zeg ik en ik rol mijn ogen. Ze begint te lachen en haar lach steekt me zo aan dat al snel ik ook lach. Ik heb mijn handen op mijn buik en steken gaan door me heen. Van de pijn moet ik erger lachen en even later voel ik iemand op mijn schouder tikken. Weer dezelfde steward. Hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw en ik druk mijn lippen op elkaar.

'Doe je gordel aan alstublieft,' Ik knik en rol mijn ogen.

'Zeg maar jij tegen U,' zeg ik fluisterend, alleen Avery hoort het en ze barst weer in lachen uit. De steward kijkt haar misprijzend aan, wat haar alleen maar erger doet lachen en al snel lach ik weer mee.

'Dat gezicht! Heeft hij gebeten in een zure augurk of zo?!' zegt Avery terwijl ze probeert te stoppen met lachen.

'Ja, echt een zeurkous,' zeg ik rollend met mijn ogen. Ik hoor een brommend geluid en de motoren komen tot leven. Het vliegtuig trilt en ik wordt in mijn stoel gedrukt. Het geluid neemt toe en de druk op mijn lichaam ook. Ik wordt met veel kracht in de stoel gedrukt en voel al mijn bloed uit mijn hoofd trekken. Ik keek naar buiten bij Avery en zag de lichtjes van de huizen onder me. We vlogen in de lucht, op weg naar onze opleiding. Samen als een groep, in Amerika om onze muziek te verbeteren en misschien, heel misschien het ver te schoppen.

'Heb je je koptelefoon bij?' vraagt Avery en ik haal hem onder mijn vest vandaan en leg hem over mijn oren. Ik steek hem in onze plug en we luisteren samen muziek. De lichten gaan uit en het lampje van de gordels ook. Ik klik hem los en lag mijn stoel zo ver mogelijk, wat niet heel veel is, naar achteren. Ik luister naar Britt Nicole's stem en langzaam neemt de slaap over.

Ik wordt wakker als er aan me geschud wordt.

'Makayla! Wakker worden! Je moet je gordel omdoen, we gaan zo landen in Engeland!' Ik klik mijn gordel vast en hoor de stem van de piloot.

'Dames en heren, dit was de vlucht van Amsterdam, Schiphol naar Londen, Heathrow. We gaan landen in een kwartiertje. Ik hoop dat u een prettige reis heeft gehad,' al snel land het vliegtuig en staan we weer op de grond. Nu moeten we overstappen om naar Amerika te reizen.

Twee uur verder en we zijn weer ingestapt en klaar om naar Amerika door te gaan. We stappen weer in het vliegtuig en ik ga zitten en val bijna gelijk in slaap.

'NEE, ga niet weg! Laat me niet alleen! Liam!' Ik kijk naar zijn gestalte die voor me staat. Tranen rollen over mijn wangen en ik kijk hem aan. Hij wrijft met zijn duim over mijn wang en haalt de tranen weg. '
Mijn lieve Makayla, ik zal je nooit alleen laten, je bent alles wat ik wil. Als jij niet hier blijft heb ik niks om voor te vechten!' Hij pakt mijn wangen vast en legt zijn voorhoofd op de mijne. Ik kijk in zijn goudbruine ogen.'
'Liam...' Hij drukt vluchtig zijn lippen op de mijne en laat me los.
'Ik houd van je,' zegt hij en hij laat me los. Hij tilt zijn tas op en loopt achteruit. Zijn leger uniform zit strak om zijn lichaam en hij ziet er heel stoer uit. Een traan rolt over mijn wang en hij zwaait naar me. Dan draait hij zich om en laat zijn paspoort zien aan een medewerker. Hij zwaait nog één keer en dan is hij weg.

Met een ruk zit ik overeind. Ik grijp naar mijn borstkas en hijg uit. Die droom was vreselijk. Ik hoop dat dat me nooit zal gebeuren! Avery legt haar hand op mijn knie en kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw.

'Makayla? Wat is er?' Ik vertelde haar mijn droom en ze kijkt me aan.