Sabah olduğunda dolaşmaya devam ettik.Oradaki çürümüş böcekler,yıpranmış eşyalar, çöp olmuş ağaçlar hepsi çok korkunç... Yürürken arkadan bir çığlık sesi geldi.Bu ses Asena'nındı. Meğersem orada bir fare varmış. Asena bu yüzden korkmuş. Neyse yürümeye devam ettik... Hepimiz titriyorduk. Soğuktan ellerimiz buz kesildi. Üşümüştük.Yaprak yere düştü. Çok yorulmuştu belli ki. Çantamdan bir su çıkardım.Yaprak'a verdim. Etrafta yarasalar uçuşuyordu. Çok sıkılmıştım. Artık buradan çıkmak istiyordum. Derken önümüze, birbirine paralel iki tünel çıktı. "Hangisinden gitsek "diye düşünürken sağdaki tünelden sarı parlak bir ışık belirdi. Acaba ne vardı orada???? Herkesin aklı soru işaretleriyle doluydu.O an bir yetişkin arkadan ince bir sesle"Ne yapıyorsunuz burada"dedi."Burası sizin için güvenli değil." dedi. Çıkış yolunu bulana kadar abi de bizimle gezecekmiş.
