Abi de bizimle yürümeye başladı.Yabani çiçekler, kaktüsler vb. , her şey vardı burada. Yürürken yerde ölmüş bir öküz gördüm. Koku yapmıştı çok. Oradan hemen ayrıldım. Yerde birsürü kanlar vardı. Önce anlamadım. Sonra yerde ölü kuşları gördüm. Yaprak çok korkmuştu. Az kalmıştı ,çıkmamıza saatler kalmıştı. Çıkınca özgür olacaktık. Keşke hiç girmeseydik buraya. Çok pişmandık hepimiz. Abiye sorduk."Burası neresi, kim yaşıyordu burada abi" dedik. Abi " Burada yıllar önce yoksul bir aile yaşıyordu. Ama başka bir ev bulduktan sonra buradan gittiler. O günden sonra burası yavaş yavaş yıkılmaya başladı. Ve içine hayvanlar doldu. Çok pislendi heryer." Sıkılarak devam ettik yola. Sarı ışığın yanına geldik.Meğersem gün ışığıymış. Hepimiz sevinçten yerimizde duramadık. Hemen oraya koşup dışarı çıktık. Sonunda gün ışığına kavuştuk. Derin bir nefes aldık. Bu yaşadığımız macera yollarımız kesilince burada son buldu...
