Ενιωσα καποιον να κοιμαται διπλα μου,Ο Στιβεν...
Ολα ηταν ενα ψεμα,μια παρεξηγηση,ειχε επιστρεψει...
Τα χερια του με αγκαλιασαν και η ζεστασια απλωθηκε στο σωμα μου.
Γυρισα πλευρο για να αντικρισω το προσωπο του
Να τον φιλισω,ημουν ετοιμη να ξεχασω τα παντα,οτι κακο και ειχε κανει
Γυρισα.
Δεν ηταν εκει.
Μα πως; Τον ειχα αισθανθει...
-Μαργκοτ;Εισαι καλα?
Η Κιμπερλι...Δεν επρεπε να ειναι εδω...Δεν ειμαι καλα...δεν ειναι ασφαλης...
-Φυγε, της ειπα,δεν αναγνωριζα πια τη φωνη μου -ΜΑΡΓΚΟΤ,ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;
Στεκοταν στη πορτα και μετα κινηθηκε προς το κρεβατι,ειχα κουκουλωθει για να μην φαινεται το παραμορφωμενο πια προσωπο μου.Γεματο μαυρους κυκλους,θλιμμενα ματια,ειχα αλλαξει...
Παλια προσεχα τον εαυτο μου,ημουν χαρουμενη....μετα την εξαφανιση....ηταν σαν να χαθηκα και εγω...
Τραβηξε το παπλωμα και πεταχτηκα
-ΦΥΓΕ!! της φωναξα
Εμεινε να με κοιταζει με το στομα ανοιχτο
Σηκωθηκε και ετρεξε προς τη πορτα.
Οταν εφυγε ξαπλωσα και τον αισθανθηκα ξανα...Ειχα να βγω απο το δωματιο τρεις μερες
Τη δευτερη μερα η Κιμπερλι τα παρατησε,σταματησε να με παρακαλαει να βγω και να φαω. Ελεγε πως θα φερει γιατρο,πως φοβαται...
Δεν εβρισκα το λογο, ημουν χαρουμενη,ημουν με τον Στιβεν...
Τη τριτη μερα αποφασισα να βγω,θα πηγαινα στη θαλασσα....Ειχα απελπιστει δεν ειχε εμφανιστει ολη μερα,ισως...ισως αν πηγαινα εκει...εκει που ειχαμε περασει τις πιο ρομαντικες στιγμες μας να εμφανιζονταν...
Βγηκα σιγα σιγα κατεβηκα τις σκαλες και ευχηθηκα να μην με εβλεπε η Κιμπερλι...
Ενιωσα αδυναμη στο φως του ηλιου.Μετα απο λιγη ωρα περπατιμα,δεν μπορεσα...τα ποδια μου δεν με κρατουσαν....ειχα να φαω μερες .... πεθαινα ....
Εκανα εμετο,οχι οτι βγηκε και τιποτα...
Ευχηθηκα να με εβλεπε η Κιμπερλι....Μερες ευχομουν να πεθανω...μα ... μα τωρα....ηταν υπερβολικα τρομαχτικο....
YOU ARE READING
Margot
RomanceΗ Μαργκοτ Σμιθ ηταν ενα φυσιολογικο κοριτσι μεχρι που γνωρισε τον Στιβεν,η ζωη της αλλαξε μεσα σε λιγα δευτερολεπτα οταν κοιταξε τα ομορφα ματια του...Απο τοτε τιποτα πια δεν ηταν το ιδιο,δεν θα μπορουσε να ειναι,ο ερωτας αλλαζει τους ανθρωπους,ειτε...