Μερος 7

36 6 0
                                    

-Μην φυγεις,ειπα και αρχισα να κλαιω δεν πηγα προς το μερος της εμεινα εκει...να την κοιταω
-Δεν μπορω να μεινω ξεροντας οτι δεν θα νιωσεις ποτε τιποτα για μενα....Δεν μπορω να σε βοηθησω Μαργκοτ...Εσυ μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου...
Με αφηνε,με αφηνε και αυτη...
Οχι...οχι δεν θα εμενα παλι μονη
Πηγα προς το μερος της
δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω
Θα μπορουσα,θα μπορουσα να νιωσω κατι...ηταν ... ηταν η μονη που ειχα...
Αγγιξα τα μαλλια της και το προσωπο της...Ηταν τοσο ομορφη με τα ισια μακρια μαλλια της και τα καταγαλανα ματια της... Τοσο ομορφα και αρμονικα ολα τα χαρακτηριστικα της...
Ακουμπισα απαλα τα χειλη μου στα δικα της
Τα χερια μου ακουμπισαν το σωμα της και ανταποκριθηκε...
Σκατα.
Την χρησιμοποιουσα.
Εκανα πισω..
Το φανταστικα,ειπε
Συγγνωμη,ειπα προσπαθοντας να αναπνευσω



Ενα χρονο μετα...


Το ξυπνητηρη χτυπουσε ασταματητα...Πφφ δεν ηθελα με τιποτα να σηκωθω
Αλλη μια μερα στη δουλεια
Μετα απο μια ωρα βρισκομουν στη κουζινα πινοντας βυσσιναδα και τρωγοντας κρουασαν
Βγηκα στο μπαλκονι
Ολη η Βενετια απλωνονταν , τα ομορφα μπλε νερα της,τα πανεμορφα αυτα κτιρια της ,ποσο πολυ λατρευα αυτη τη πολη ποσα πολλα ειχε προσφερει
Ημουν ετοιμη να φυγω...Δουλευα σε εναν εκδοτικο οικο,παρομοια δουλεια με αυτη που εκανα και πριν απλα σε αλλη πολη.
Ανοιξα τη πορτα και τοτε ειδα ενα χαρτακι,ποσο καιρο ηταν εκει;
Το σηκωσα,μεταβιας μπορουσα να διακρινω τι εγραφε
6 στην εισοδο
Κ.
Κ;
Ολο το υπολοιπο πρωινο σκεφτομουν ποιος/ποια μπορει να ηταν...Δεν ειχα επαφη με κανεναν απο τη παλια μου ζωη,ειχα αφησει το παρελθον πισω...
Τελικα αποφασισα να παω...Τι θα ειχα να χασω;
Μπηκα στο ξενοδοχειο,στο οποιο εμενα προσωρινα, ειχα αγχος...ισιωσα το φορεμα μου...ηταν απαλο ροζ και πηγαινε τελεια με τα ασημενια κολιε μου, καθισα στο καναπε,παρηγγειλα τσαι και περιμενα...Το ποδι μου κουνιονταν ρυθμικα πανω-κατω απο το αγχος...
Θεε μου τι κανω;! Ειναι τρελο!, σκεφηκα
Σηκωθηκα απο το καναπε και πηγα προς τη πορτα,ηταν απλα μια πλακα ..
Ανοιξα τη πορτα και τοτε επεσε πανω μου
Μια γυναικα με μαυρα μακρυα μαλλια, γαλανα ματια και ομορφα χαρακτηριστικα
Στη αρχη δεν την αναγνωρισα,ομως αυτη με ηξερε
και μαλιστα πολυ καλα
Εμεινε να με κοιταζει με φοβο
Κοιταξα καλυτερα
Ηταν αυτη που προσπαθουσα να ξεχασω
Το ασχημο παρελθον ...



MargotOù les histoires vivent. Découvrez maintenant