Margot

Μερος 9

Σκοταδι .
Ειχα μαζι μονο ενα φακο
Δεν υπηρχε κανενα ιχνος φοβου μεσα μου,δεν ειχα τιποτα να χασω .
Ειχα χασει ηδη τα παντα .

Δακρυα ετρεχαν στα ματια μου,δεν ημουν σιγουρη αν οντως ηθελα να το κανω αυτο,ομως το εβλεπα ως χρεος... χρεος στο Στιβεν.

Τα χερια μου εσκαβαν και αιμα υπηρχε παντου
Εσκαβαν ολο και πιο βαθυα στο σημειο που ειπε η Κορντει
Τα ειχε βαλει στα ποδια αλλα ... εγω δεν εβρισκα το λογω πια . . .
Δεν πηρε πολυ ωρα... Ξαφνικα ενιωσα ενα κρυο σωμα.... Αφου συνεχισα τον αναγνωρισα ... Ηταν γεματος χωμα και κατασπρος... Το προσωπο του αναισθητο καμια ενδειξη πονου, απλα κενο.
Μπορουσα να δω τις μαχαιριες στη κοιλια του,τα σκουλικια και το ξεραμενο αιμα. . .
Αν και ειχε περασει πια καιρος.
Σηκωθηκα αλλα επεσα...πονουσα,πονουσα λες και εγω ειχα φαει τις μαχαιριες και οχι αυτος.Αυτο επρεπε να ειχε γινει...Τα πραγματα θα ηταν καλυτερα ετσι...
Δεν ηξερα τι να κανω,αλλα ηθελα να τον παρω απο εδω. Δεν του αξιζε αυτο το μερος.
Το αξιζε κατι ομορφο,οπως η ψυχη του...
Ακουστηκαν βηματα απο πισω μου,δεν κουνηθηκα ηξερα ηδη ποιος ηταν....Επιτελους θα την αντικριζα
"Γιατι;" ειπα σιγα "Γιατι ολος αυτος ο πονος;"

"Μην ανησυχεις δεν θα κρατησει για πολυ ακομα"

Κορτνει;!

Γυρισα κατευθειαν,ειδα την Κορτνει και τη Κιμπερλη να στεκονται λιγο πιο περα.
"Τι συμβαινει;!"
"Ηταν ολα μεσα στο σχεδιο Μαργκοτ μου,Επρεπε να εισαι εδω...
Μαζι σκοτωσαμε τον Στιβεν γιατι πολυ απλα δεν σου αξιζε...
Εγω θα επρεπε να ημουν μαζι του..
Δεν σου αξιζε ολη αυτη η ζωη,αυτο το σπιτι,η φημη και τα λεφτα ... Εμεις σκοτωσαμε το Στιβεν εκεινο το βραδυ...
Οταν αρνηθηκε να ειναι μαζι μου...
Ετσι και αλλιως δεν εισασταν και πολυ καλα...Ομως δυστυχως ηταν πολυ χαζος και διαλεξε εσενα
.Παντα. διαλεγε εσενα απο εκεινο το βραδυ στο μπαρ μεχρι και τη μερα που πεθανε,επιτελους τωρα θα του κανεις παρεα.Αυτο δεν ηθελες;
Προσπαθησα εκεινο το απογευμα στο δασος να σε βγαλω απο τη μεση αλλα δεν με αφησε η Κιμπερλη,βλεπεις πιστευε ακομα οτι κατι θα αλλαζε...
Ομως τι σημασια εχει;
Εισαι επιτελους εδω με το φιλαρακο σου,ειμαστε ολοι εδω"
Δεν αισθανομουν καλα ζαλιζομουν...
ενιωθα οτι ονειρευομουν...
οτι ολα ηταν ενα θεατρο...
Το ενστικο της επιβιωσης αναψε μεσα μου ξαφνικα...

Αρχιζα να σερνομαι μακρια να προσπαθω να σηκωθω για να φυγω....
Ηταν ολες αποτυχημενες προσπαθιες ....

ηρθαν κοντα μου

Αρχιζα να ουρλιαζω

.ματαια.

Το μονο που ακουσα ηταν

"Αντιο Μαργκοτ"

και

πουφ!

.Τελος.