The more you hate, the more you love.

Chapter 3: Tulaley?

RHIAN’S POV 

Sino naming mag-aakala na sa loob lang ng dalawang linggo, close na kaming lahat sa block namin? Oo, seryoso, close na kaming lahat. Ang astig no? :D Wala lang. Kala ko kasi mga 3 months pa bago kami magiging close lahat. Siguro pare-parehas kasi kaming maiingay. :D

Kasabay naman ng pagiging close naming lahat sa bawat isa, ay ang pagiging close din ng mga school works naming lahat. Hay, grabe. Okay sana kung nagtuturo ‘yung Prof namin ehh, kaso hindi. Ngangabells! -__-“

Alam niyo ba, (throwback moments. XD) nung unang beses naming na-meet ‘yung Prof namin sa major subject namin, ang welcome remarks niya e seatwork agad! Na-timing pa na row namin ang pinagsagot na una! Shete lang. -_- Buti nalang mabait ‘yung kaklase kong katabi ko sa seating arrangement. Mestiso pa. :”> Crush na ituuuu! Haha lol

Back to reality, eto, ang aga naming lahat pumasok tuwing major subject day, puro pa-assignment kasi ‘yung Prof namin. Tapos pupunta lang sa room para magpa-quiz. Nang walang tinuturo. ALAM NIYO ‘YUN? Grabe lang. Anong masasagot namin sa Midterms at Finals?

Buti nalang talaga, andyan si Babe. :)

Oo, alam ko. Ang swerte ko talaga sa kanya. Sobra! Ako na ang pinakamaganda at pinakamahabang hair! Walang masabi ang hair ni Rapunzel. Hahaha. Ayun nga, tinutulungan niya ako sa lahat ng mga school works ko kahit na sobrang marami rin siyang ginagawa. :”>

Nakakalungkot lang talaga dito, magkalayo na nga kami ng school, dahil sa schoolworks, hindi na kami madalas magkita. Although dinadalaw niya ako minsan sa bahay, syempre miss ko na bonding at gala moments namin. :( Sa ngayon, either si Jaja at Chai ang kasama ko lagi. Atleast nawawala lungkot ko. May kasama ka ba naming adik din ehh. XD

Sa haba ng daydream ko, di ko na naintindihan ‘yung sinasabi nung Prof at Class President namin sa harapan. At dahil dyan, natawag ako.

“Anong masasabi mo sa talakayan natin, binibini? –Prof.

Bulong, “Ako ba?” –Ako.

“Oo, nananaginip ka nanaman kasi dyan. Bilis!” –Chai.

“Ahh ehh, hindi po ako kumbinsido.” (Tae, tama ba sagot ko? =.=)

“Saang parte doon?” –President.

“Sa… sa retorika! Oo, sa retorika. Iba po kasi pagkakaintindi ko dun.”

At nagtawanan silang lahat. Pati si Jaja, Chai at Therese. Tae, anong nakakatawa? -_____-

“Sa susunod binibini, ituon mo ang iyong sarili sa ating mga talakayan ha? Hindi puro sa hangin. Umupo ka na.” –Prof.

Shit. Shit. Sheeeeeeeet. T^T

Kasi naman Babe! Kasalanan mo ‘to! Namimiss na kita. :(

“Nasa Cubao kasi kami Bebe, ikaw nasa Divisoria utak mo.” –Chai.

“Asdfghjkl. I hate you.”

“May festival daw tayo na sasalihan. ‘Yun ‘yung pinag-uusapan.” –Jaja.

“Oh, tapos?”

“Pakamatay ka na raw.” –Chai.

“Oh? Kala ko ikaw sinasabihan ehh.”

“Shut up, moron.”—Chai.

“Imbecile.”

“Freak.” –Chai.

“Stupid.”

“Bitch.” –Chai.

And the cat fight and stupid name-calling list goes on and on and on…

Masanay na kayo, ganyan talaga kami ni Chai. Kaya akala ng lahat High School classmates kami. Ewan ko ba kung bakit click agad ugali naming dalawa. Baka kasi parehas kaming baliw baliwan kaya ganun. XD

Pero wala lang sa’min ‘yan, kumbaga, insultuhan lang bilang magkakaibigan, hindi plastikan. Ganun naman pag tunay na magkakaibigan diba? :)

Natapos ang araw na buryong na buryong ako. Grabe. Ganito ako lagi pag hindi ko nakakatext man lang si Daniel. Hayahay buhay.  :( Sana, magkita na ulit kami. Sana makasama ko na siya ulit. Hayyy....

(A/N: Pasensya na ngayon lang nag-update, naging busy lang sa school. Bawi ako. :D)