ZİFİR

##

Yılların tadı damağında birikmiş, yorgunluğunu kuytularda gideren, sessiz bir ağaç. Gölgesi huzur,çevresi mis kokulu.. Kırmızılarla bezenmiş bir tablo. Bulutlar yollarında aheste aheste giderken, çiçekler bir sağa bir sola naif bir şekilde sallanıyorlar. Hafif, ılık bir rüzgâr birkaç tanesinin yaprağını şehirlere taşıyor. Böcekler gölgelerinde yürüyorlar ve oralarda bir yerlerde yuva kuruyorlar. Kim bilir belki huzuru yaşıyorlar. Bizim özlemini duyduğumuz insanlığımızı. Ya da belki yalnız dediğiniz ağaç bizden de kalabalık. Damarlarından, köklerinden suyu yapraklarına götürürken , dalları dünyaya gölge . Kim bilir belki bizden daha huzurlu dünya. Çiçekler, böcekler , çocuklar.. Çocuklar demişken. Her şeyden , herkesten huzurlu olmalı onlar. Acıyı en derinden yaşamamalı. Adı üzerinde ,çocuk. Onlar saflığın temsili. Saflığı korumalı..
...