Gülünce daha güzel

Onu ilk gördüğüm an...

Günlerden cumartesi halamla birlikte AVM ye gidecektik o nedenle trene bindik meğer bi 2 dk geç kalmışız halam bindi bende instagramda dolaştığım için çok yavaş yürüyordum sonra tam binecekken trenin kapısı kapandı çok korkuyordum ama bekledim sonra orta yaşlarda bir adam bana tebessüm ederek "o senin annenmiydi" dedi aslında normalde benim ona hiç bir şekilde bilgi vermemem gerekirdi sonuçta o bir yabancıydı ama, "hayır,o benim halam" dedim.o da tekrar tebessüm ederek "çok güzel bir genç kızsın sen, ismin ne senim" dedi tabi saf ben hemen söyledim "öykü, benim adım öykü" dedim, sanırım çok korkmuş bir ses tonuyla dedim çünkü adam "korkma halan birazdan gelir" dedi birazda olsa içim rahat etmişti ama hala bir çocuk gibi korkuyordum.Sonra inanmayacaksın benim adımı anons etmişlerdi "ÖYKÜ YILMAZ danışmaya lütfen" dedi bir kadın, o an nasıl koçtum bilmiyorum oradaki herkes bana baktı ama hiç umursamadım, koşa koşa danışmaya geldim.Halam beni görür görmez sarıldı o an belki benim en üzüldüğüm,en korktuğum ve sonunda en mutlu olduğum andı galiba...

***

Eve döndüğümüzde herkes işini yapıyordu, şimdi diyeceksiniz kesin herkes derken. Annem,babam,deniz eniştem,meryem yengem,dilara ablam [kuzen],kübra teyzem,baran dayım,selin,kız kardeşim özge,ali dayım,ceyda yengem,ceylin, ve en son olarakta en yaşlı çift olan ananem ve dedem, işte bizim aile. Niye mi bizdeler bugün günlerden mangal günü de ondan ailelin erkekleri mangal yaparken kadınlar salata hazırlıyor biz kuzenler ananemin karanlık oda adını verdiği odada oyun oynuyoruz doğrusu ceylin ve özge cem ve cerene oyun oynatıyor bende kübra ablamla okul ile ilgili konuşuyorum. Sonunda annem bizi yemeğe çağırdı cem ve ceren resmen tüm etleri köpeklere attı, ben ise ünlü hanımlar gibi yemek yediğim söylenemez 1 dk de 1 buçuk eti bitirdim, her neyse yemeğimi yedim "afiyet olsun" dedim ve sofradan kalkıp dışarı çıktım o ara yanıma kübra abla geldi, 23 yaşında olmasına rağmen sanki 18 yaşındaymış gibi çok genç duruyor ben ise tam tersi 16 değil de 20 gibi resmen. "öykü annen seni çağrıyor" dedi de öyle kendime gele bildim koşar adımlarla annemin yanına gittim "efendim anne, noldu"dedim annem yüzü bakmadan "ceren seni istiyor git oyna" dedi.Bende aşağı indim ve yarım saat civarı onunla oynadım işte sonra herkes evine dagıldı.Koluma biri dokundu ilk onu annem sandım ama o hayatımda hiç bir şekilde görmediğim çok yakışıklı bir gençti , tahmini olarak benim aynı yaştaydı ya da bir yaş büyüktü görmen lazımdı o kadar samimi bir gülümsemesi var ki Allah inandırsın yazın güneşte eriyen dondurma gibi oldum, "pardon siz ayşe hanımı tanıyormusunuz" dedi o an kendime geldim, "evet tanıyorum, siz onun nesi oluyorsunuz" dedim en samimi halimle, dünyanın en tatlı gülümsemesi ile "torunuyum sizde komşusu olmalısınız" dedi aslında ananem ayşe teyzenin komşusu ama o kadar tatlıydı ki" evet" dedim, o sırada annem "öykü" diye avazı çıktığı kadar bağırdı keşke yerin dibine girseydim diye düşündüm ve arkama bile bakmadan koştum. Eve geldiğimde onu düşünüyordum ama niye yeni tanıdığım bir erkeyi niye bu kadar düşünüyordum ki kafamı parçalayan bu soru ile uyumam imkansızdı bende telefona girdim biraz da olsa onu unuttum.