Heart shaped box

hoofdstuk 1

pov Michael

*piep piep* *piep piep*
zucht, ik druk de wekker uit en stap uit bed. Bah school, als er iets erger was dan school...
ik stap onder de douche en schrob de vieze slaapgeur van mijn lichaam. Na een minuut of 5 draai ik de kraan dicht en begin ik mijn lichaam af te drogen. Met een handdoek om mijn onderlijf loop ik mijn kamer binnen en open de kast. Terwijl ik sta te tobben over wat ik aan doe naar school open ik Spotify en de stilte maakt plaats voor muziek. Ik trek mijn Greenday shirt aan en een skinny jeans terwijl ik zacht mee zing met de muziek.

Vijf minuten later sprint ik de trap af en maak een ontbijt voor mezelf klaar, zo te zien is mijn vader al naar het werk dus dat betekend dat ik het rijk voor me alleen heb. Zodra ik klaar ben voor school stap ik op de fiets, niet wetend wat daar op me te wachten stond..

Op school aangekomen zet ik mijn fiets in het fietsenhok en wandel school binnen, ik loop de klas in en wil naast mijn vrienden gaan zitten als ik zie dat er een andere, nieuwe jongen bij zit en die jongen zit notabene op MIJN plek. Ik zeg er maar niks van en ga achter mijn vrienden en de nieuweling zitten. Als de les is begonnen en ik nog geen enkel contact heb gekregen met mijn vrienden scheur ik een blaadje uit mijn schrift en zet er op: wie is die nieuweling? Onopgemerkt geef ik dit door naar Nathan, een van mijn vrienden, en nog geen minuut later krijg ik een reactie: nieuweling? Je vervanger bedoel je! We moeten je niet meer.
Wat! Ze vervangen mij! Wat voor een vrienden zijn dit? en wie is die nieuwe jongen ? Ik verfrommel het papiertje en gooi het met een boog in de prullenmand. De rest van de les ben ik er niet meer bij met mijn gedachtes en zodra de les voorbij is loop ik naar mijn vrienden toe.
'Wat heeft dit in vredesnaam te betekenen?' Vraag ik aan Dylan 'hoezo is dat joch mijn vervanger?, en waarom zit hij op MIJN plek!'
'Snap je het dan niet?' zegt Nathan ' we moeten jouw niet meer'. Na dat gezegd te hebben lopen Nathan, Dylan en de nieuweling weg. Boos en verbaasd blijf ik staan. Als we even later in de les zitten kijkt Dylan mijn kant op en steekt zijn middelvinger op, ik negeer het en probeer verder te gaan met mijn werk maar kan de aandacht er niet bij houden. Opeens hoor ik de klas grinniken en verschrikt kijk ik op, in de boze ogen van meneer Buitenhuis. Deze blik ken ik, deze blik betekend onweer..
'Meneer Russel!' schreeuwt hij nu ' Eruit!' en die laatste woorden spuugt hij er nog net niet uit.
Ik ruim mijn boek en schrijft op en loop de klas uit. Wanneer ik langs de tafel van Nathan kom haalt hij uit naar mijn voeten waardoor ik nog net niet omval, oh als blikken konden doden had Nathan nu echt een probleem gehad..

----------------------------------------------
Hoii dit was het eerste hoofdstuk,
Ik hoop deze week heel veel delen te schrijven!

Laat vooral een reactie achter over wat je vind van dit hoofdstuk
Tips zijn altijd welkom!