Belki de en zoruydu benim ki.En başından beri bi yalanın içindeymişim de haberim yokmuş.Yıllardır ailem dediğim insanların aslında 'ailem' olmadığını bugün öğrendim...cenazelerinde...
Ben kaybettim bu sefer.En sevdiklerimi kaybettim.Yalan da olsa 18 yıldır gördüğüm ailemi ben bir kaza da kaybettim...
Annem...O kadar harika bi kadındı ki hiç bi zaman hissetmedim ben evlatlık olduğumu.O kadar üzerime titredi ki o kadar çok alıştım ki varlığına şu anda boşluktayım...Küçükken büyüyünce kendi annem gibi olucam derdim hep kızıma ya da oğluma o kadar iyi davranıcam ki annem benimle gurur duyacaktı.Hep bunu hayal ederek büyüdüm.Hep bunu isteyerek.Annemle aramızda diğer kardeşimle olmadığına inandığım bi bağ vardı sanki.İşte ben bugün onun nedenini öğrendim.Ben onların öz kızı değilmişim.
Babam...Varlığı,sesi,bi göz hareketi bile yeterdi.O kadar sert görünürdü ki hepimiz korkardık ondan ama bilirdikte o sert görüntünün altında yatan iyiliği.
Ben harika bi aile de büyüdüm.Harika bi anneye ve babaya sahiptim.Hiç bi zaman şımarık olmadım ya da olmadığıma inandım.Tek ben değil kardeşim Çisem de böyle.Biz varlığın için de yokluğu düşünerek yaşadık.Evet durumumuz kötü değildi doğrusu çokta zengin değildik ama hiç bi zaman daha fazlasını istemedik.Babam ne kadar sert olsa da bizle konuşur,sıkıntımızı dinlerdi.Ve hep bizle gurur duyduğunu söyledi.
Herşey çok güzeldi.Ta ki bugüne kadar.Bugün ben herşeyimi kaybettim.Bugün ben canımı bile verebileceğim ailemi kaybettim...
Sabah yine Çisem in annemle bağıra bağıra şarkı söylemesiyle uyanmıştım.Gerçekten sesleri çok güzeldi ama ben Lise Son öğrencisiydim ve uyumak istiyodum oflayarak kalktım yataktan odamdaki banyo da elimi yüzümü yıkadım ve uyuşuk adımlarla mutfağa gittim.Annem harika bi sofra hazırlamıştı reçeller,Zeytinler, krepler...Aslında şaşırmadım çünkü biz hep böyle kahvaltı ettik hiç bi zaman annem kahvaltısız bizi dışarı salmadı."Günaydın ay yüzlüm benim"dedi annem yüzünde gülümsemeyle."Günaydınnn annem benim"diyerek öptüm yanaklarından.Çisem le küstük daha doğrusu bana tripli hanımefendi çünkü Ufuk la buluşmamıza gelmek istedi ve ben de izin vermedim.Haa bu arada Ufuk benim en yakınım kardeşim dostum herşeyimi bilir herşeyini bilirim ve kardeşimde birazcık Ufuktan hoşlanıyo olabilir.😊 Çisem in yanına giderek "Günaydın benim huysuz ama çok tatlı kardeşim" diye yanaklarını sıktım."Yaa off İnci yapma şunları dedim sana demi hem ben sana sinirliyim."dedi kollarını önünde birleştirerek bu arada Çisem daha 13 yaşında.13 yaşında ama çok olgun bi kardeş çok olgun bi çocuk."Tamam bebeğim gel sen de beraber takılalım bugün"dedim gülümseyerek.Hemen heyecanla bana döndü "Yaaa gerçekten mii ablacım çok teşekkür ederim eee o zaman ben hemen hazırlanmaya başlayayım ufuk geli- ıııı şey yani ufuk abi gelicek bekletmeyelim onu dimi" dedi heyecanlı heyecanlı.Annemle ikimiz ona gülerek baktık o ise çoktan hazırlanmaya gitmişti bile."Anne babam nerede?"dedim zeytinimle olan savaşıma ara vererek "Hazırlanıyo hayatım beraber dışarı çıkıcaz bugün.Ee Çisem de seninle olucağına göre akşam görüşürüz artık "dedi."Nereye gidiceksiniz? " diye merakla sordum."Küçük bi işimiz var ay yüzlüm."dedi konuyu kapat bakışlarını atarak."Günaydın hanımlar"diyerek babam geldi yanımıza yine o sert yüz hatlarıyla bütün sertliğine rağmen annemin yanağına en sevgi dolu öpücüğünü bıraktı ve yerine geçti."Günaydın baba.Bugün Çisem ve ben Ufukla buluşucaz zaten sizin işiniz varmış Çisem de evde kalmamış olur.Eeee sen sormadan söyliyim Çisem giyinmeye gitti."dedim gülümseyerek"Tamam kızım.Esin bugün biraz daha erken çıkmamız gerek onun için sen hazırlanmaya başla istersen."dedi anneme."Ahh tabii."dedi annem sandalyeden kalkarak.Babam bana döndü ve "İnci güzel kızım bu sene 18 yaşına girdin üniversite sınavın var.Ben istediğin yere gidiceğine eminim senin ama bugün ki işimizden biri de Restaurantımızı senin üzerine yapmak.Hemen itiraz etme güzelim biliyorum böyle bişey istemiyosun ama ben bunu yapmak istiyorum sen itiraz etsen bile kabul görmeyecek haberin olsun.Bak kızım neyin ne zaman olucağı belli değil.Ben bana bişey olursa o Restaurantın amcanın olmasını istemiyorum.Sen her ne kadar onun hakkı olduğunu düşünsen de.Eğer bana bişey olursa o restaurantı amcana vermek yok ay yüzlüm tamam mı." Dedi kahvaltısına dönerek."Baba bak lüt-" "İnci! Lütfen kahvaltını bitir kızım."diye sert bi sesle uyardı.
Kahvaltıdan sonra sofrayı toplayarak odama çıktım.Sofra da konuşulanları düşünmemeye çalışsam da olmadı.Nedense o Restaurantın benim olmasını istemiyorum çünkü hakkım yok üzerinde babamdan sonra en çok amcam hizmet etti oraya ve ben onun olmasını tercih ederdim.Bunu düşünerek dolaptan giyeceklerimi çıkardım.Hafif bir makyaj ve saçlarımı toplayarak Çisem in odasına gittim."Çisem hazır mısın güzelim?" "Hazırım ablaaa! Sen in aşağı ben geliyorum."Evden çıkmadan annem ve babamın yanına gittim onlar da hazırdılar."Biz gidiyoruz Ufuk gelmiş zaten mesaj attı.Çok geç kalmayız."dedim annemi öperken."Tamam kuzum dikkat edin"dedi annem.Çisemle de vedalaştıktan sonra Ufuğun arabasına bindik.Ufuk benden 2 yaş büyüktü yani 20 yaşında.Durumları bizden daha iyiydi ve kendisine ait arabası vardı.Buna rağmen hiç bi zaman babama ben de araba istiyorum demedim çünkü daha araba için erken olduğunu biliyordum."Nabıyon lan salak" dedi kafama vurarak." Yaa Ufuk yemin ederim benden küçük çocuk gibisin.Çisem bile daha normal davranışlar sergiliyo"dedim saçımı düzeltirken."Amann kızım yaa büyük gibi davranıp napıcam zaten yeterince geriliyorum annengilin yanında neysee Çisem napıyosun prensesim bugün daha ayrı bi güzel olmuşsun valla."dedi Çisem e dönerek."Ayyy gerçekten miii çok teşekkür ederim Ufukçuğ- ayy yani Ufuk abi."dedi dudağını ısırarak.Biz bu haline gülerken Ufuk arabayı sürmeye başladı bile.
Kafeye geldiğimizde Ufuk Çisem in elinden tutarak önden gidiyordu.Ben de arkalarında şakalaşan kardeşim ve kuzenime bakarak gülüyodum "Şurası boş geçelim oraya"dedi Ufuk eliyle belimden beni yönlendirerek kafamı sallayarak gösterdiği yere doğru adımladım.Oturduk garson menüyü getirdi tam açıcakken telefonum çaldı 'ANNEMM' arıyordu."Efendim an-" "Hanımefendi ben ------- hastanesinden arıyorum araç sahibi kaza yaptı şuanda anneniz yoğun bakımda diğer beyefendi de ameliyatta." kaza yaptılar dediğinden sonra bütün dedikleri uğultu gibi gelmişti kulağıma Ufuğun dediklerini bile duymamıştım ve birden gözüm karardı..
Uyandığımda hastanedeydim.Kolumda serum vardı ve başım zonkluyodu kafamı yana çevirdiğimde Ufuk kafasını ellerine dayamıştı "Ufuk? Bişey yok demi?Annem de babam da iyi demi Ufukkk!?? Lütfen iyi de lütfenn!!"diyerek ağlamaya başlamıştım çünkü Ufuğun yüzünden anlamıştım bişeylerin iyi olmadığını "İnci...Ben nasıl denir bilmiyorum ama...İnci başın sağolsun annen de baban da öldü..." "bu.. bu doğru olamaz olmamalıydı ben naparım Annemsiz onun bana sarılması olmadan naparım Ufuk ben babamın sesi olmadan güçlü kolları olmadan nasıl yaşarım Çisem o nerede benim..benim onun yanına gitmem Gerek " delirmiş gibiydim ağlıyodum yataktan kalkmaya çalışıyodum.Ufuk beni durdurdu ve sarıldı "Geçicek peri kızım.Geçmese bile ben yanında olucam ve acını azaltıcam söz veriyorum." Dedi başımı okşayarak.
2 saattir yoktu ne annem ne babam.Çisem i eve götürmüştüler hiçbişeyden haberi yoktu kardeşimin.Ben morgun önünde ağlayarak bekliyodum."İnci Türkay?"başımı kaldırdım ve takım elbiseli adama baktım "Evet.Benim?" "Öncelikle başınız sağolsun hanımefendi ben babanızın avukatıyım bugün belli başlı şeyleri değiştirdik kendileriyle biliyorum zamanı değil ama bunu demek zorundayım.Kendileri bugün gelerek restaurantı Sizin üstünüze yapmak istediğini söyledi ve benden kendilerine herhangi bişey olursa da söylememi istediği bişey Var elini çantasına atarak içinden bir zarf çıkardı İnci hanım şöyle ki Aytürk ailesinin asıl ve öz ferdi değilsiniz yani evlatlıksınız...
İLK HİKAYEM HATA VARSA KUSURA BAKMAYIN.EĞER HİKAYEMİ BEĞENİRSENİZ BUNU VOTELEYEREK GÖSTERMENİZİ İSTERİM ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM 😄
