Liefde op 't eerste gezicht.

-10

Ik rij met Zaka terug naar het parkje, we gaan zitten bij een speeltuintje waar we vroeger altijd speelden toen we klein waren. Ik mis die tijden man. Ik blijf de hele tijd voor me uitstaren. Ik begin een beetje moe te worden en leun zachtjes met mijn hoofd tegen Zaka's schouder. Ik doe me ogen langzaam dicht en val in slaap.

Ik word de volgende dag wakker in m'n eigen bed. Huh hoe kan dat ? Ik kijk op mn app en zie dat ik een appje heb van Zaka: Slaaplekker prinsesje, wat sliep je schattig.

Ik krijg een glimlach op mn gezicht en app hem eventjes terug. Today is a stay at home day. Ik trek me grijze nike tech fleece aan en ga op mn bed liggen. Ik pak de macbook erbij en ga een film kijken op Netflix. Ik kan me niet concentreren op de film. Ik moet steeds denken aan Walid. Hoe kon ik denken dat hij de ware voor mij was? Het geklop op mn deur haalt me uit me gedachten. Ik kijk op en zie mn broer Redouane bij de deur staan. 'Ja?' Vraag ik. Hij komt bij me zitten en zegt: 'Is er iets Sou? Je bent laatste tijd zo saai, je bent niet meer het leuke gezellige zusje die je eerst was.' 'Er is niks. Ben laatste tijd gewoon erg moe omdat ik veel voor school moet doen enzo.' Lieg ik. 'Ohoke, als ik je ergens mee kan helpen dan moet je t gewoon zeggen hé. Je weet het.' 'Jaajaa, dankjewel.' 'Dankjewel waarvoor?' Vraagt hij. 'Dankjewel voor dat je aan me denkt.' 'Je bent mn zusje tuurlijk denk ik aan je megool. Ik ga nu shishalounge met mn vrienden spreek je vanavond wel ofzo, zeg tegen mama dat ik niet mee eet.' 'Isgoed, doeg.'

'T is inmiddels al 7 uur. Heb vandaag niks gedaan. Ik ben alleen thuis dus maak even snel iets om te eten. Ik hoor dat ik een appje krijg van iemand. Ik loop met mn eten en drinken naar de woonkamer en pak dan m'n telefoon erbij.
Bericht van W.
M'n handen beginnen te trillen. Ik durf het berichtje niet open te maken. Uiteindelijk besluit ik het toch te doen.
Het is inderdaad Walid, wat ik dus al dacht.
Ik zie dat hij een afbeelding stuurt. Ik wacht tot het is geladen en zie dan een foto van de avond dat 'dat ene' is gebeurd.
M'n handen trillen nog steeds, hij heeft dus foto's gemaakt terwijl het was gebeurd.
Ik: wat is dit?
Walid: Zie je toch mevrouwtje. Ik ga een deal met je sluiten, als jij mij geld geeft verwijder ik de foto.
Ik: en wat als ik dat niet doe?
Walid: Dan komen je broers erachter dat je een kanker hoer bent en dat je bent ontmaagd. Dus? Wat is je keuze?
Ik: hoeveel geld wil je?
Walid: 1000 is wel genoeg.
Ik: hoe kan je dit doen?
Walid: ewaja jij bent dom.

Ik negeer het. Het enige wat door mijn lichaam heen gaat is bangheid. Als mn familie erachter komt ben ik dood. Hoe de fack moet ik aan 1000 euro komen. Ik kan niet opeens 1000 euro aan mn vader gaan vragen. Ik begin in tranen uit te barsten, waarom ik?

Het gesprek blijft steeds in mn hoofd hangen. Ik denk er steeds aan om gwn weg te lopen van al dezs problemen. Gewoon naar een plek gaan waar niemand me kent, waar ik geen problemen heb. Een plek waar ik opnieuw kan beginnen. Ik kan m'n problemen ook aan niemand vertellen, ze zullen me alleen maar raar vinden. Zaka wil ik ook geen last meer geven.