Passion or Love

Passion or Love 2

Nog twee uur dacht Jenny. Nog twee uur en dan is Ariana thuis.

Dan kan ik eindelijk weg hier. Begrijp me niet verkeerd ik hou van m'n ouders maar sinds ze hebben besloten om een nieuw 'ongelukje' op deze wereld te zetten zijn ze niet bepaald m'n beste vrienden. Dus ik heb besloten om me op te sluiten in m'n kamer met een pak oreos en wat te internetten voor ik vertrek.

twee uur gingen sneller voorbij dan ik dacht. "Jenny, er is telefoon voor je, het is Ariana!" Hoorde ik m'n mam roepen aan de andere kant van de deur. Ik kwam naar buiten en het mezelf voirgenomen om de 'Ik-ben-boos-maar-jij-weet-het-niet blik te gebruiken. Ik nam de huistelefoon en liep naar m'n kamer.

Ariana: Heeey Jen

Jenny: Heey watsupp, ik was net van plan om te vertrekken.

Ariana: Aah key kwou gewoon even checke of je nog kwam.

Jenny: Ja tuurlijk, ik ben er in 20 minuutjes. Plus als ik daar ben zal ik je iets groot vertellen

Ariana: Keey kan niet wachten tot straks Jen.

Jenny: Bye Ari.

Ik pakte m'n gsm en m'n tas en vertrok. Maar net voor ik vertrok kreeg ik een fake bezorgde blik van m'n moeder die gevolgd werd met een fake berzorgde vraag.

"Gaat alles wel goed liefje, je doet zo afstandelijk sinds we je het nieuws vertelde. Ben je zeker dat je het niet erg vind?" alsof het haar wat kon schelen. Die baby is onderweg of ik het nu leuk vind of niet. "Tuurlijk vind ik het niet erg." loog ik "maar mam ik moet nu echt weg Ariana wacht op me" zei ik snel en vertrok zo snel mogelijk.

Om naar Ariana's huis te gaan moest ik een bus naar de stad nemen. Dus ik moest wachte op de bus. Maar die kwam precies niet opdagen en ja nu moest het beginnen regenen. Ik keek naar m'n horloge en zag dat ik nog 5 minuten had. Voor een normaal persoon zou dat niet erg zijn maar voor Ariana wel. Ariana was een super-optimistisch persoon maar als er één ding waar ze niet tegen kon was het wachten. Ik moest echt voort doen anders was ik te laat en helemaal nat te voet zou zeker te lang duren. Maar net op het moment dat het leek alsof alle hoop was verdewenen, kwam er een auto aan en stopte hij. Ik dacht eerst dat het weer zo'n stomme straatjongen was die me komt versieren maar nee het was fantastisch ik kon m'n ogen niet geloven. Het was Luke Bradford de soort van populairste jongen van de school, iedereen die ik ken vind hem een 17 jarig knap stuk spier en lekkerheid. Okay Jenny rustig blijven het is waarschijnlijk toevallig dat hij jou weg uit loopt. Hij kent je niet eens, of mischien wel? Oh nee hij komt dichter. Wat moet ik doen, weglopen? Nee te moeilijk nu m'n benen bijna verlamd zijn.

"Hey, heb je een lift nodig?" vroeg hij ineens.

"Euh ik euh" ik keek naar m'n horloge en zag dat ik nog 2 minuten had dus knikte ik en ging ik in zijn auto zitten.

Hij lachtte en ik viel bijna flauw.

"Waar moet je naartoe?" vroeg hij.

"Naar Ariana's huis" zei ik maar ik voelde me meteen een superidioot alsof hij zou weten waar Ariana woonde. Hij keek vragend en lachtte.

Ik knikte gewoon en zei dat hij gewoon moest rijden en ik hem instructies ging geven. Hij startte de auto en reed richting de stad.

"Zo dus jij bent...?" vroeg hij.

"Jenny" vulde ik aan.

"Oke Jenny, je moet nu ook niet denken dat ik elk meisje van de straat haal en haar een rit geef, maar ik vond je mooi en je stond bijna te verdrinken in de regen." Zei hij.

Heeft hij me nu net mooi genoemd. Ik ga straks nog springen. Is het mijn geluksdag vandaag of ben ik gewoon gek aan het worden. Ik zit in de auto met m'n crush en hij zegt dat hij me mooi vind. "Euh bedankt" zei ik toen ik doorhad dat ik nog niet had gereageerd.