Passion or Love

Passion or Love 4

Het geluid van haar telefoon maakte me wakker.

🎶If I was your boyfriend, I'lld never let you go. I could take you places you ain't never been before. Baby take a chance or you'll never ever know. I got money in my hands that I really like to blow swag swag...🎶

Dat was Alexa's rigtone, waarom maakte zij me zo vroeg wakker?

Alexa: Hey Jen

Jenny: Hoi Lex waarom bel je me zo vroeg?

Alexa: Gewoon ik verveel me en ik vroeg me af of je vandaag iets wilde doen samen. Filmpje pakken, Shoppen ofzo?

Jenny: Euhm Ja waarom niet, is vanmiddag goed want ik ben nog wat moe nu?

Alexa: Oké, Ik zie je om 2 uur aan de ugc van Antwerpen.

Jenny: Ja is goed Daag Lex.

Alexa: Bye Jen.

Slaapdronken gooit Jenny haar telefoon op haar matras. Ze was eigenlijk niet meer naar buiten gegaan sinds het hele Luke-ding. Ze kon niet geloven dat er al 10 dagen voorbij waren gegaan. Ze had eigenlijk ook geen zin om naar buiten te gaan met Alexa maar ze kon zich moeilijk de rest van haar leven verschuilen in haar kamer.

Jenny had besloten dat ze het hele Luke-ding zou vergeten en tegen niemand ging vertelllen. Het zou wel moeilijk zijn want over 4 dagen begon school weer en moest ze hem elke dag zien.

Van al die gedachten was Jenny het slapen vergaan dus ze besloot om een schoolboek vast te nemen. Ze moest nog één opdracht maken van haar zomertaak.

De uren gingen zo snel voorbij. Jenny had haar taak afgemaakt, maar ze was er zo lang aan bezig geweest dat ze was vergeten te ontbijten. 'Oh whatever' dacht ze. Ze eet straks wel wat met Alexa.

"Dag ma-aam ik ga wat doen met Alexa en ik weet niet of ik mee eet dus wacht niet op mij!" Riep ik.

Ik nam de bus van 1.45 u en was aan de ugc om 1.55u. Alexa was helemaal een ander type dan Ariana als je tegen haar zegt dat je afspreekt om 2.00u komt ze pas om 2.20.

'Bzzzz Bzzzzz' het was een sms van Alexa: 'Ik kom 5 minuutjes later'

Dat maakt me niets uit dacht Jenny.

Dan kan ik al wat drinken of eten want Ik rammel echt van de honger de laatste keer dat ik iets had gegeten was 3 dagen geleden ofzo maar dat kwam omdat ik nogal druk was met m'n taak en met het hele Luke-ding zn het feit dat m'n moeder in verwachting was maakte het niet beter.

M'n hoofd draaide een beetje en m'n benen voelde loodzwaar aan. Ik struikelde de ugc binnen en ging meteen naar de bar en probeerde een glaasje water te bestellen maar ik kreeg ineens geen woorden meer over m'n lippen.

Alles werd wazig voor m'n ogen. Ik viel en alles werd zwart.

Ik opende m'n ogen en een fel wit licht kaatste in m'n ogen. M'n lichaam voelde zo moe. Het liefst wilde ik m'n ogen terug sluiten maar ik merkte een onbekend gezicht op in m'n ooghoeken.

Het was een jongen en wat voor één.

Hij was niet Sexy of mysterieus zoals Luke. Hij was Knap en hij had een glimlachende uitstraling op z'n gezicht hij was echt prachtig. De onbekende jongen merkte dat ik wakker was dus hij verliet de kamer maar kwam dan meteen weer terug met een man in een witte kamerjas. Ik vermoed dat hij de dokter is. Voor ik wat kon zeggen of vragen, klonk Alexa's helse geschreeuw door de kamer.

"Jenny OMG je hebt ons keihard laten schrikken ik dacht al dat je dood ging. WTF heb je met jezelf aangevangen. Het is natuurlijk mijn schuld hé?

Ik heb steeds gezegd dat ik je geen model-figuur vond. Maar daarmee bedoelde ik niet dat je jezelf moest gaan uithongeren.!!!" Riep ze uit, maar bij die laatste woorden verschoot ik. Ik? Me verhongeren? Sinds wanneer! Ik ben juist degene die houd van eten. Ik zou mezelf nooit verhongeren.

"Ik ben dokter Verhoeve, het ziet er naar uit dat je wat vocht bent verloren. Dat is het gevolg van Stress, Etensverwaarlozing, te weinig slaap. Dit is heel normaal voor u leeftijd zeker nu dat u bijna terug naar school gaat betekent dat dat je veel stress hebt en dat je mischien daardoor te weinig of niet lang genoeg slaapt.

Ik wil u wat vragen stellen maar dat doe ik als u twee bezoekers zijn vertrokken en u ouders zijn gearriveerd." Zei de dokter op een vriendelijke toon.

Ik keek naar Alexa maar zij was al terug begonnen met haar preek over dat ik er goed uitzie en dat ik me helemaal niet moet veranderen. Toen ze eindelijk klaar was gaf ze me een kus en vertrok ze.

Ik dacht dat ik alleen was dus was ik van plan m'n ogen terug te sluiten, tot ik me plotseling terug herinnerde dat de dokter zei dat ik twee bezoekers had. De prachtige maar onbekende jongen stond in de hoek van de kamer wat op z'n gsm te tikken maar vanaf het moment dat ik me verschoof gaf hij al z'n aandacht aan mij.

"Hoi" zei hij. Ik knikte alleen maar omdat ik zo stomverbaasd was.

"Ik ben Jake, ik ben degene die je hierheen heeft gebracht en omdat je gsm nog aan stond zag ik dat je vriendin Alexa je zou ontmoeten dus heb ik haar gebeld en verwittigd maar aan het zien van haar overdreven preek had ik dat maar beter niet gedaan" dat laatste lachtte hij.

Ik voelde me zo goed. Zijn lach was zo betoverend. Ik was zo verglast door z'n lach dat ik was vergeten te antwoorde.

"Euhm, ik ben Jenny, dank je dat je me hierheen hebt gebracht. Euhm wat je ook denkt er is niets mis met me ofzo ik heb anorexia ofzo ik ben gewoon..." hij onderbrak me.

"Je hoeft jezelf niet uit te leggen tegen over mij ik geloof wel dat je slim bent en dat je dat niet zou doen. En er is een ding waar je vriendin Alexa daarjuist gelijk over had 'je ben inderdaad een prachtig meisje'." zei hij. Ik glimlachtte en bloosde tegelijkertijd. Hij nam afscheid en vertrok.

Ik voelde me alleen toen hij vertrok maar dan kwam een van de verpleegsters binnen.

"en is je knappe vriendje al vertrokken?" vroeg ze met een knipoog.

"Euh hij is m'n vriendje niet, eigenlijk ken ik hem niet eens hij is gewoon degene die me hierheen heeft gebracht." zei ik terug.

"Wow ik zou ook graag door een knappe vreemdeling gedragen worden in zij gespierde armen." zei ze dromerig terwijl ze m'n infuus checkte.

Ik keek verbaasd. "Gedragen in zijn sterke armen?" zei ik stomverbaasd

"Liefje je moest eens weten hoe hij ke hier binnen bracht, hij leek wel superman. Hij droeg je in z'n armen het ziekenhuis binnen en liet je nizt meer gaan tot hij zelf je op een bed mocht zetten." zei ze nu kijkend in m'n ogen.

Ik keek voor me uit en probeerde me voor te stellen hoe ik er zou uit hebben gezien zo in z'n armen. Ondertussen was de verpleegster al vertrokken. Ik sloot m'n ogen en viel terug in slaap. Ik droomde en sliep als een roos.